Widjeśwara Saṃhitā – Rozdział 4 – Doskonałość Słuchania i Rozważania

Mędrcy powiedzieli:

1. O święty, czym jest Śrawaṇa? Czym jest Manana? Jak wykonuje się Kīrtana? Proszę objaśnij to precyzyjnie.

Brahmā powiedział:

2. Umysł lubi rozumować. Zdolność umysłu do rozważenia i odpowiedniej oceny skuteczności wielbienia, Dźapa, atrybutów Īśa, Jego formy, Jego boskich gier i różnorakich imion, jest wynikiem dobroczynnego spojrzenia Īśwara. Stąd to stałe kontynuowanie aktu rozważania jest najważniejszym ze wszystkich środków.

3. Poprzez Kīrtana (uwielbienie) rozumie się czystą ekspresję czynów Śiwa, jego atrybutów, form, zabaw, imion, etc., utrzymaną w dobrym guście poprzez recytowanie tradycyjnej wiedzy, śpiewanie pieśni chwały, nawet w ojczystym języku. To środkowy z trzech sposobów.

4. O mędrcy, sławnym na świecie sposobem Śrawaṇa jest słuchanie słów dotyczących Śiwa, w jakikolwiek sposób, przez kogokolwiek i gdziekolwiek są one wypowiadane, ze stałą uwagą, jak w czasie flirtu z kobietami.

5. Śrawaṇa (słuchanie) jest skuteczne gdy człowiek przebywa w obecności dobrych ludzi. Wtedy Kīrtana Paśupati staje się silna. Na końcu jest Manana, która jest najdoskonalsza. Wszystko to zachodzi w skutek życzliwego nadzoru Boga Śiwa.

Sūta powiedział:

6. O święci, w kontekście tego objaśniania wspaniałości środków, opowiem wam, dla waszego dobra, anegdotę o minionych czasach. Proszę słuchajcie tego z uwagą.

7. Dawno temu, mój nauczyciel Wjāsa, syn mędrca Parāśara, z pewnym umysłowym poruszeniem wykonywał pokutę na brzegu rzeki Saraswatī.1

8. Boski mędrzec Sanatkumāra, któremu zdarzyło się przemieszczać tą drogą w swym olśniewającym jak słońce powietrznym pojeździe, wypatrzył mojego nauczyciela.

9. Ocknąwszy się ze swej medytacji, mój nauczyciel zobaczył syna Brahmā. Wtedy oddał mu cześć z przejęciem i żarliwością.

10. Ofiarował Arghja i miejsce stosowne dla boskości mędrca. Będąc zadowolonym, boski mędrzec przemówił do mego nauczyciela słowami o wielkiej głębi.

Sanatkumāra powiedział:

11. O mędrcze, musisz medytować nad Prawdziwym obiektem. Wielkiego mistrza Śiwa można urzeczywistnić i zobaczyć. Ale dlaczego bez nadzoru wykonujesz tu pokutę?

12-14. Gdy Sanatkumāra tak się do niego zwrócił, mędrzec Wjāsa wyjaśnił swój cel. „Przez przychylność takich boskich starców jak ty, prawie ustanowiłem się w czterech drogach cnoty, bogactwa, miłości i wyzwolenia, ściśle stosując się do wedyjskiej ścieżki w świecie. Stałem się dla wszystkich nauczycielem. Jednak wciąż mnie zadziwia to, że wiedza o sposobach wyzwolenia nie objawiła mi się. Wykonuję pokutę w celu wybawienia. Ale nie wiem jak można je osiągnąć.”

15. O doskonali brahmini, gdy został tak zapytany przez mędrca Wjāsa, kompetentny boski mędrzec Sanatkumāra opowiedział mu o drodze, która niezawodnie prowadzi do urzeczywistnienia zbawienia.

16. „Wspomniano już, że są trzy sposoby dostosowania się do wedyjskiego ideału, a mianowicie Śrawaṇa, Kīrtna i wielce efektywna Manana Śiwa.

17. Uprzednio ja także, zmylony przez inne sposoby, wykonywałem wielką pokutę na górze Mandara.2

18-19. Na polecenie Śiwa, przybył tam boski strażnik Nandikeśwara. Sympatyczny bóg Gaṇa, świadek wszystkiego, opowiedział mi o doskonałych sposobach zbawienia. To jest o Śrawaṇa, Kīrtana i Manana, wszystkich będących w zgodzie z wedyjskimi ideałami.

20. Stąd, o święty mędrcze, zgodnie z zaleceniami Śiwa, to są trzy środki zbawienia. Proszę, praktykuj je.” Po wielokroć zalecał to Wjāsa.

21. Po wypowiedzeniu tego do Wjāsa, syn Brahmā dosiadł powietrzny pojazd i w towarzystwie swych wielbicieli powrócił do swego wspaniałego i pomyślnego rejonu.

22-23. Tak oto, w skrócie, opowiedziałem wam starożytną anegdotę.

Mędrcy powiedzieli:

O Sūta, opowiedziałeś nam o Śrawaṇa etc., o trzech sposobach zbawienia. Jeśli osoba nie jest w stanie praktykować tych trzech sposobów, co powinna uczynić, aby osiągnąć zbawienie? Jaki jest rytuał, przy pomocy którego możliwe będzie zbawienie bez stresu lub wysiłku?

Przypisy:

  1. Saraswatī. Rzeka Saraswatī była rzeką graniczną Brahmāwarta, domu wczesnych Aryjczyków i była dla nich, z dużym prawdopodobieństwem, świętą rzeką, taką jaką Ganges był przez długo dla ich potomków. Jako rzeka jest chwalona za moce nawożenia i oczyszczania swych wód i jako dawczyni płodności, tuszy i bogactwa. – Dowson: Hindu Mythology Str. 284; także D. C. Sarkar, G.A.M.I. Str. 40.
    Ta święta rzeka mająca źródła we wzgórzach Sirmur w górskim paśmie Śivalik w Himalajach, wypływała na równiny w rejonie Ambala w Pendżabie. Ostatecznie wpadała do Ghaggeru, który w starożytnych czasach nosił imię Saraswatī. Literatura Sanskrytu mówi o jej zniknięciu w Wināśana (blisko dzisiejszej Sirsa) w Kurukszetra we Wschodnim Pendżabie. ↩︎
  2. Mandara: góra w hinduskiej mitologii używana przez bogów i demony jako laska do ubijania (mleka) w czasie Samudra-Manthana wydaje się być ważnym wzgórzem zawierającym piękne jaskinie. Wciąż istnieje wzgórze o tej nazwie w podokręgu Banka w okręgu Bhagalpur (Bihar). Jest wymieniane ze względu na obfitość różnych metali oraz różnorodność flory i fauny. Uważa się ją za świętą górę związaną z Śiwa – Sk. 5.2.4.23-26. Istnieje także inna góra o tej samej nazwie w paśmie górskim Malaja, które będąc siedzibą Bogów i Ryszich, gdzie znajduje się Āśrama mędrca Agastja. ↩︎