Wjāsa powiedział:
1. Słysząc te słowa Sūta, wielcy mędrcy powiedzieli: „Prosimy, opowiedz cudowną Purāṇa, która w pełni traktuje o istocie Wedānty”.
2. Bardzo zadowolony z tej prośby mędrców Sūta medytował nad Śiwa i przemówił do nich.
Sūta powiedział:
3. Kontemplując nad Śiwa, wolni od dolegliwości, obyście wszyscy mogli usłyszeć tą Śiwapurāṇa, pierwszą wśród Purāṇa, która rozwija esencję Wed.
4-5. W niej ogłoszona została trójca, Bhakti (Oddanie), Dźńāna (Mądrość) i Wairāgja (Nieprzywiązanie) oraz przedmiot, który jest poznawalny tylko przez Wedāntę, został szczególnie opisany.
Sūta powiedział:
6-8. Niech wszyscy usłyszą Purāṇa, która ucieleśnia esencję Wed. Niegdyś, gdy upłynęło wiele Kalpa (Eonów) i ta Kalpa rozpoczęła się od procesu tworzenia, powstała wielka dyskusja pomiędzy mędrcami sześciu klanów, którzy mieli rozbieżne zdania na temat tego kto jest wielki, a kto nie. Poszli oni do Brahmā Stwórcy, aby zapytać go o to, co niezniszczalne.
9-12. Wszyscy oni, z dłońmi złączonymi w czci, zwrócili się do niego słowami sformułowanymi w pokorze: „Ty jesteś stwórcą całego wszechświata, przyczyną wszystkich przyczyn. Kto jest tym Bytem starszym od wszystkich Zasad, najwspanialszym ze wspaniałych?”
Brahmā odpowiedział:
Ten, przed którym ustępują słowa, ani umysł do niego nawet nie zbliża; ten, z którego cały ten wszechświat rozwija się na początku, począwszy od Brahmā, Wiszṇu, Rudra i Indra, razem ze wszystkimi elementami i wszystkimi organami zmysłów; on jest wszechwiedzącym władcą Mahādewa, panem wszechświata. On może zostać urzeczywistniony tylko przez najwyższe oddanie i nie w inny sposób.
13. Rudra, Hari, Hara i inni władcy Dewów zawsze pragną Go widzieć, poruszeni przez wielkie oddanie.
14. Na cóż potrzebne jest rozwklekłe oświadczenie? Człowiek zostaje wyzwolony przez uwielbienie dla Śiwa. Uwielbienie dla bóstwa następuje dzięki Jego Łasce; a Jego łaska przychodzi dzięki oddaniu, tak jak ziarno ryżu kiełkuje i wykiełkowana roślina daje ziarno.
15. Stąd, o Brahmini, wszyscy wy schodzicie na ziemię aby zyskać względy Boga. Musicie wykonać długą ofiarę trwającą przez tysiąc lat.
16. To przez łaskę samego Śiwa, który będzie przewodnim bóstwem tej ofiary, można urzeczywistnić sposób osiągnięcia Osiągalnego i to jest esencja Widjā (mistycznego nauczania) wspomniana w Wedach.
Mędrcy powiedzieli:
17. Czym jest wielkie Osiągalne? Jaki jest wielki sposób osiągnięcia? Jakiego rodzaju jest ten, kto wykonuje rytuał? Prosimy, wymień to.
Brahmā powiedział:
18. Osiągnięcie rejonu Śiwa jest Osiągalnym. Sposobem osiągnięcia jest służba Jemu czyniona. Sādhaka (wykonawca rytuału) jest osobą wolną nawet od pragnienia trwałości, które to podejście jest efektem Jego łaski.
19. Rytuały wspomniane w Wedach powinny być wykonywane, a ich owoce ofiarowane Jemu. Stąd, przez Sālokja1 osiąga on stopy wielkiego Boga.
20. Wszyscy osiągają wielki owoc w zależności od osiągniętego standardu oddania. Sposobów osiągnięcia tych standardów jest wiele, co zostało objaśnione przez Samego Īśa.
21-22. Streszczę wam to samo i opowiem o podstawowych sposobach. Słuchanie chwały Śiwa, wielbienie go poprzez słowa i rozważanie w umyśle, te składają się na najwspanialsze ze środków. Maheśwara trzeba słuchać, wysławiany i trzeba nad Nim medytować.
23. Stąd Śruti2 jest naszym autorytetem. Uciekając się do tych wielkich środków, wszyscy osiągnięcie Osiągalne.
24. Co się tyczy rzeczy widzialnych, ludzie widzą je swoimi oczami i zaczynają swoją aktywność. Odnośnie niewidzialnego wszędzie, wiedzą poprzez swe uszy i uaktywniają się.
25. Stąd Śrawaṇa (słuchanie) jest pierwszym rytuałem. Inteligentny uczony musi słuchać ustnych wyjaśnień nauczyciela, a następnie praktykować inne rytuały: Kīrtana (wysławianie) i Manana (rozważanie).
26–27. Gdy wszystkie sposoby aż do Manana są dobrze wyćwiczone, Śiwajoga (zjednoczenie z Śiwa) pojawia się stopniowo poprzez Sālokja etc. Wszystkie dolegliwości ciała są usunięte i zostaje urzeczywistniona najwyższa błogość. Bolesnym jest zaprawdę proces, ale później wszystko staje się pomyślne od początku do końca.
Przypisy:
- Wielbiciel osiąga wyzwolenie od przyszłej transmigracji i swą identyfikację z bóstwem, stopniowo poprzez cztery etapy, tzn. Sālokja (bycie z bóstwem w tym samym świecie), Sāmīpja (bliskość do bóstwa), Sājudźja (intymna unia z bóstwem) i Sārūpja (upodobnienie do bóstwa). Ś.P. dodaje Sārszṭi (9.26) (równość w randze, stanie lub mocy) jako jeden ze stopni Mukti. ↩︎
- Słowo Śruti w Purāṇach nie oznacza „święta tradycja” ale po prostu „tradycja” – Pargiter AIHT. Roz. II. ↩︎