Mędrcy powiedzieli:
1. O panie, opisz nam, prosimy, po kolei i w szczegółach wszystkie te rytuały, czyli ofiarę ogniową, ofiarowanie do bóstw, Brahmajadźña, wielbienie nauczyciela i uhonorowanie brahminów.
Sūta powiedział:
2-3. Ofiara złożona do ognia jest zwana ofiarą ogniową (Agnijadźńa). W przypadku osób będących w Brahmaćarja Āśrama (czyli studentów religijnych) jest ona zwana samidādhāna (zbieranie ofiarnych gałązek). O brahmini, aż do rytuału Aupāsana (ofiarny ogień żyjącego w rodzinie) wszystkie osoby w pierwszej Āśrama wykonują swe Wrata i specjalne ofiary ogniowe z ofiarnych gałązek.
4. O brahmini, w przypadku ascetów i żyjących w lesie, którzy poświęcili święty ogień Ātmanowi, samo przyjęcie ograniczonej ilości zdrowego jedzenia jest rytualnym ofiarowaniem.
5. Żyjący w rodzinie, którzy rozpoczęli swój rytuał Aupāsana powinni zawsze podtrzymywać rytuał w świętym ogniu trzymanym w naczyniu lub dole.
6. Ogień ofiarny powinien być podtrzymany albo w Ātmanie albo w Araṇī (ofiarna gałązka, z której rozpalany jest ogień) o ile ogień nie zostanie ugaszony z królewskiej lub boskiej przyczyny.
7. O brahmini, wieczorne ofiarowanie w ogień dla boga-ognia obdarza dobrobytem. Ofiarowanie o poranku dla boga-słońca sprzyja długowieczności.
8-9. Zwane jest to jako Agnijadźńa do czasu, aż na niebie pojawi się słońce i rozpocznie dzień. Inne ofiarowania – Sthālīpāka etc. dla zjednania Indra i innych bogów poprzez ofiarowanie w ogniu są zwane Dewajadźńa. Rytuały Ćaula (tonsura – rytualne postrzyżyny) etc. są wykonywane w zwykłym ogniu.
10. Regularne studiowanie Wed jest zwane Brahmajadźńa. Brahmin powinien wykonywać je ciągle dla przebłagania bogów.
11. Ma to być praktykowane przez wszystkich i stąd nie ma tu przepisanych żadnych specjalnych zasad. Teraz przejdziemy do wyjaśnienia pewnych Dewajadźńa bez ognia.
12. Na początku pierwszego stworzenia, wszechwiedzący, miłosierny bóg Mahādewa stworzył różne dni tygodnia dla korzyści całego świata.
13. Mistrz Mahādewa, powszechny lekarz, wszechwiedzący, panaceum wszystkich panaceum, uczynił pierwszy dzień swym własnym dniem, który przynosi dobre zdrowie.
14-17. Następnie stworzył dzień swej Mājā (Iluzji), obdarzający dobrobytem. Następnie, kiedy z pewnymi nieszczęściami doszło do narodzin Kumāra, stworzył dzień dla przezwyciężenia nieszczęśliwych wypadków i lenistwa. Z pragnienia pobłogosławienia światów i dla ich odżywienia i ochrony, stworzył następny dzień poświęcony Wiszṇu, obrońcy światów. Następny dzień stworzony przez boga jest dla długowieczności światów poświęcony stwórcy trzech światów, Brahmā, zwanego także Parameszṭhin, który również obdarza długowiecznością. Stąd, ten dzień także przynosi długowieczność.
18. Ostatnie dwa dni tygodnia stworzone przez boga należą do Indra i Jama. Na początku, gdy bóg stworzył Puṇja i Pāpa (Cnotę i Grzech) dla rozkwitu trzech światów, tym bóstwom, które im przewodniczyły zostały wyznaczone te dwa dni.
19-22. Ostatnie dwa dni są odpowiednio dla dawania światowych przyjemności i usuwania przedwczesnej śmierci. Bóg uczynił słońce etc., które są Jego własnymi przejawieniami i mocno ustanowione w cyklu słonecznym (Dźjotiśćakra,1 władcy różnych dni. Ich wielbienie w odpowiadających je dni przynosi odpowiednie korzyści, czyli: zdrowie, bogactwa, usunięcie choroby, odżywienie, długowieczność, radowanie się zmysłami i ochronę przed śmiercią. Mówi się, że odpowiednie korzyści z różnych dni są zapewniane poprzez zadowalanie bogów. Śiwa jest ostatecznym dawcą owoców zgromadzonych także z wielbienia innych bogów.)
23-24. Wielbienie dla przebłagania bóstw jest pięciorakie. 1. powtarzana recytacja odpowiednich mantr 2. ofiara 3. dary dobroczynne 4. wyrzeczenia 5. praktyki błagalne na ołtarzu, do bóstwa, ognia lub bramina. Szesnaście form służby i hołdu powinno być należycie przestrzegane.
25-26. Z pięciorakich form wielbienia te dalsze są skuteczniejsze od wcześniejszych. W razie braku tych wcześniejszych, wykonywane mogą być te dalsze. Przy chorobach oczu lub głowy, albo dla zgładzenia trądu, powinno być wielbione słońce, a brahmini żywieni przez dzień, miesiąc, rok lub trzy lata.
27-28. Jeśli działanie szlachetne lub inne, które zaczęło owocować, jest wystarczająco silne, choroba, starość etc. są zmniejszone. Powtarzanie mantr ulubionego bóstwa przynosi odpowiednie korzyści danego dnia tygodnia. Pierwszy dzień tygodnia poświęcony słońcu ma szczególną zaletę usuwania grzechu, szczególnie dla brahminów.
29. Dla osiągnięcia dóbr, inteligentny wielbiciel powinien wielbić Lakszmī etc. w poniedziałek gotowanym ryżem nasączonym ghī i powinien żywić brahmińskie pary.
30. Dla zmniejszenia dolegliwości wielbiciel powinien wielbić Kāli i innych we wtorek. Powinien żywić brahminów Āḍhaka (miarą) gotowanego ryżu, roślin strączkowych, czarnego i zielonego grochu włoskiego.
31. Uczony wielbiciel powinien wielbić Wiszṇu przy pomocy ryżu z jogurtem w środę. Synowie, przyjaciele, kuzyni, etc będą zawsze i na zawsze dobrze odżywieni.
32. Osoba pragnąca długowieczności powinna wielbić bóstwa dla ich zadowolenia przy pomocy świętej nici, materiału, mleka i ghī w czwartek.
33. W piątek, dla radowania się światowymi przyjemnościami, wielbiciel powinien wielbić dewów z koncentracją. Brahmini powinni być wielbieni gotowanym pokarmem składającym się z pięciu smaków.2
34-35. Dobre ubranie powinno być ofiarowane kobietom, dla ich radości. Mądry wielbiciel powinien wielbić Rudra i innych w sobotę, co oddala przedwczesną śmierć, poprzez wykonywanie Homa z użyciem nasion sezamu indyjskiego. Tak wielbiąc bóstwa osiągnie on owoc dobrego zdrowia etc.
36-38. W codziennych lub specjalnych ofiarowaniach bóstw, rytualnych obmywaniach, dobroczynnych darach, powtarzaniu mantr, rytuałach, błaganiu brahminów, wielbieniu różnych dewów w związku ze szczególnymi datami lub szczególnymi układami planet, lub w różne dni tygodnia, to wszechwiedzący bóg obdarza zdrowiem i innymi korzyściami poprzez przybieranie różnych form. On obdarza tym samym zgodnie z czasem, miejscem i zasługami odbiorcy.
39. Przedmioty wielbienia powinny być zgodne do wierzeń osoby lub z lokalnymi zwyczajami. Bóg obdarza zdrowiem etc. w zgodzie ze względną [zależną od zwyczajów – przyp.tłum.] jakością tychże.
40. Na początku okresu pomyślności, na końcu okresu niepomyślności, w dni narodzin (zgodnie z gwiazdami) etc. żyjący w rodzinie powinien wielbić planety, Słońce etc. w swoim własnym domu dla swego własnego zdrowia etc.
41. Stąd wielbienie bóstw obdarza wszystkimi upragnionymi owocami. Wielbienie przeprowadzane przez brahminów musi być wykonywane z pomocą mantr, lub z pomocą gestów w przypadku innych.
42. Wielbienie powinno być wykonywane przez ludzi szukających korzyści we wszystkie siedem dni, w zgodzie z ich możliwościami.
43. Biedni powinni wielbić dewów wyrzeczeniami, a bogaci przez wydawanie pieniędzy. Wciąż i na nowo powinni czynić szlachetne działania z odpowiednią wiarą.
44-46. Po radowaniu się przyjemnościami w niebie odradzają się oni znowu w świecie. Dla większej radości bogaty powinien wciąż sadzić drzewa dla ich cienia, kopać zbiorniki wodne etc., instalować bóstwa i wykonywać szlachetne działania. Po upływie pewnego czasu, gdy cnota stanie się dojrzała, osiągnie on doskonałą wiedzę. O brahmini, ten, kto słucha ten rozdział, lub czyta go, albo umożliwia usłyszenie go innym, osiągnie owoc Dewajadźńa.
Przypisy:
- Dźjotiszćakra lub Śimśumāra Ćakra odnosi się do układu gwiazd, planet lub konstelacji wyobrażanych jako Ćakra obracająca się jak koło Garncarza. Rozległa przestrzeń jest oceanem w którym gwiazdy są ułożone jak ciało wielkiego aligatora. Podobieństwo do koła sugeruje stały środek, do którego cały system poruszających się gwiazd jest przymocowany pewnymi przyciąganiami, o których mówi się jako o wiatrach (Wāta) w fizycznej formie, ale w istocie są niewidzialnymi siłami jakimi oddziałuje centrum na gwiazdy na obwodzie. Cp. MP. – A Study. Str. 209. ↩︎
- Sześcioma smakami są: (1) ostry, (2) kwaśny, (3) słodki, (4) słony, (5) gorzki i (6) cierpki. ↩︎