Widjeśwara Saṃhitā – Rozdział 11 – Sposób wielbienia Śiwa liṅga i składania darów

Mędrcy powiedzieli:

1. Jak zainstalować liṅga Śiwa? Jakie są cechy charakterystyczne tej formy? Jak ją należy wielbić? Jaki jest odpowiedni czas i miejsce na wielbienie? Jakiego rodzaju musi być wielbiący?

Sūta powiedział:

2-3. Powiem wam wszystko dla waszego dobra, proszę słuchajcie uważnie. Czas musi być odpowiedni i pomyślny. Miejsce musi być świętym centrum. Może to być nad brzegiem rzeki lub gdziekolwiek, gdzie wykonuje się codzienne wielbienie. Może ono być typu Pārthiwa (ziemskiego), Āpja (wodnego) lub Taidźasa (ogniowego).

4. Jeśli ma ono wszystkie cechy wymienione w świętych pismach, wielbiciel osiąga owoc wielbienia. Jeśli ma wszystkie cechy, owoc wielbienia pojawia się natychmiast.

5. Subtelny [liṅgam] jest polecany jeśli będzie przenośny, a duży jeśli jest stacjonarny. Liṅgam o dobrych cechach powinien być ustawiony w równie dobrej podstawie.

6. Podstawka (Pīṭha) może mieć kształt okrągły, kwadratowy lub trójkątny. Taka, która w środku jest wyżłobiona jak koja jest o średniej skuteczności.

7. Na początku symbol robiono z ziemi lub skały; później był robiony z metali. Jeśli jest stacjonarny, symbol i Pīṭha powinny być z jednego i tego samego materiału.

8. Za wyjątkiem tego, który wielbił asura Bāṇa, zarówno symbol jak i podstawka powinny być jednolite, jeśli symbol jest przenośny. Długość symbolu powinna mierzyć dwanaście palców wielbiciela.

9. Jeśli jest krótszy jest mniej efektywny; jeśli jest dłuższy to nie ma w tym szkody. Podobnie nieszkodliwe jest, jeśli przenośny liṅgam jest krótszy o szerokość jednego palca wielbiciela.

10–12. Wimāna (struktura przypominająca pojazd) o artystycznym pięknie powinna być zrobiona na początku, wewnątrz niej powinni być przedstawieni boscy pomocnicy. W jej stabilnym i pięknym świętym świętych świecącym jak lustro, ozdobionym dziewięciom cennymi klejnotami – szafirem, lapis lazuli, szmaragdem, perłą, koralem, diamentami i rubinami, na ołtarzu, umieszczony powinien zostać symbol.

13–17. Symbol powinien być wielbiony mantrami zaczynającymi się od „Sadjo”¹ w pięciu różnych miejscach po kolei. Rytualne ofiary powinny zostać złożone w ogniu. Wielbiony powinien być Śiwa i bogowie z Jego rodziny. Nauczyciel otrzymuje dary pieniężne. Krewni są przebłagiwani tym, czego pragną. Pieniądze są rozdawane wśród osób ubogich. Wszystkie obiekty czujące lub nie oraz wszystkie żyjące istoty ruchome lub nieruchome są należycie zaspokojone. Zagłębienie jest wypełnione klejnotami. Recytowane są mantry „Sadjo” etc. Medytuje się nad łaskawym władcą. Powtarzana jest wspaniała mantra Oṁkāra z jej mistycznym dźwiękiem. Liṅga zostaje wtedy zjednoczona z Pīṭha (piedestałem). Zostają wtedy ze sobą razem zespolone.

18. Podobnie ucieleśniona podobizna powinna także być tam pomyślnie ustawiona. Na potrzeby święta ucieleśniona podobizna powinna zostać umieszczona na zewnątrz z pięciosylabową mantrą.

19. Ucieleśniona podobizna powinna być wzięta od nauczycieli lub musi być tą, którą wielbili święci. Taka adoracja ucieleśnionego obrazu i symbolu liṅga zapewnia rejon Śiwa.

20. Są dwa rodzaje symbolu liṅga: stacjonarny i przenośny. Drzewa, żywopłoty etc. przedstawiają stacjonarny.

21. Robaki, insekty etc. reprezentują ruchomy. Dla stacjonarnego polecane jest pilnowanie i podobna służba. Dla przenośnego polecana jest Tarpaṇa (przebłagiwanie).

22. Z miłością, dla szczęścia różnych istot należy wykonać Śiwa Pudźā – tak powiadają mędrcy. Piedestał reprezentuje małżonkę Śiwa – Pārwatī, a jego symbol liṅga reprezentuje czującą istotę.

23. Tak jak bóg Śiwa pozostaje zawsze w bliskim objęciu Bogini Pārwatī, tak też symbol liṅga jest przymocowany na piedestale na zawsze.

24. Taka jest instalacja wspaniałego symbolu Śiwa, który powinien być wielbiony z należną czcią. Codzienne wielbienie powinno być czynione zgodnie z możliwościami osoby; podobnie przymocowanie sztandaru etc.

25-29. Wielbiciel powinien zamontować symbol liṅga, a zapewni to od razu rejon Śiwa. Lub wielbiciel powinien wielbić przenośny symbol szesnastoma typami hołdu i służby, tak jak zostały zalecone. Zapewnia to stopniowo rejon Śiwa. Szesnastoma typami służby są:² inwokacja (Āwāhana); ofiarowanie miejsca (Āsana); ofiarowanie wody (Arghja); mycie stóp (Pādja); woda na przepłukanie ust jako mistyczny rytuał (Āćamana); kąpiel w oleju (Abhyaṅga snāna); ofiarowanie ubrania (Wastra); zapachy (Gandha); kwiaty (Puszpa); kadzidło (Dhūpa); lampki (Dīpa); ofiarowanie jedzenia (Niwedana); machanie światłem (Nīrādźana); liście betel (Tāmbūla); głęboki ukłon (Namaskāra); i mistyczne wylanie i zakończenie (Wisardźana).

Lub wielbiciel powinien wykonać rytuały od ofiarowania wody do jedzenia sam, jak należy. Lub wielbiciel powinien codziennie wykonywać, jeśli może, obmywanie (Abhiszeka); ofiarowanie jedzenia (Naiwedja); głęboki pokłon (Namaskāra) oraz błaganie (Tarpaṇa) – wszystko to po kolei. To zapewni rejon Śiwa.

30. Lub powinien on wykonać wszystkie szesnaście rytuałów na symbolu liṅga pochodzenia ludzkiego, świętego lub boskiego, lub na takim, który naturalnie wyrósł (Swajambhū), lub na takim o bardzo niezwykłej naturze zainstalowanym należycie.

31. Jeśli wielbiciel składa dary z przedmiotów uwielbienia, otrzyma takie lub inne korzyści. Przez okrążanie [liṅga] i pokłony stopniowo osiągnie on rejon Śiwa.

32-33. Regularne oglądanie symbolu liṅga przynos i korzyść. Wielbiciel może także zrobić symbol liṅga z gliny, krowiego łajna, owocu Karawīr, dźaggery (nierafinowany cukier), masła, popiołów lub jeśli chce z gotowanego ryżu i wielbić go zgodnie z nakazanymi zasadami.

34. Niektóre autorytety polecają także wielbienie symbolu liṅga na kciuku etc. W tych rytuałach wielbienia liṅga nie ma żadnego rodzaju zakazów.

35. Śiwa przyznaje wszędzie korzyści zgodne z włożonym wysiłkiem. Lub powinien on [wielbiciel] czynić podarunki z symboli liṅga lub wartości ich konstrukcji.

36. Cokolwiek jest podarowane wielbicielowi Śiwa ze szczerą wiarą zapewnia to rejon Śiwa. Lub wielbiciel powinien powtarzać mantrę Praṇawa dziesięć tysięcy razy każdego dnia.

37. Powtarzanie Om (Praṇawa mantra) tysiąc razy o świcie i zmierzchu jest znane z tego, że obdarza rejonem Śiwa. W czasie powtarzanego wypowiadania (Dźapa) mantry, (Om) kończące się na „M” oczyszcza umysł.

38. W czasie Samādhi (medytacji) powtarzanie Oṁkāra musi być mentalne. Mruczenie jej niskim głosem może być praktykowane w każdej chwili. Podobnie Bindu (kropka) i Nāda (dźwięk) mają tą samą skuteczność.

39. Lub wielbiciel może z całym szacunkiem powtarzać pięciosylabową mantrę dziesięć tysięcy razy każdego dnia lub tysiąc razy o świcie i zmierzchu. Zapewnia to rejon Śiwa.

40. Powtarzanie pięciosylabowej mantry (Namaśśiwāja) z przedrostkiem Om (Praṇawa) przez brahmina jest szczególnie skuteczne. Po to, aby uzyskać upragniony owoc, mantra musi być otrzymana od nauczyciela z odpowiednią inicjacją.

41. Ceremonialna kąpiel gdy słońce jest w tranzycie w Znaku Kumbha, inicjacja w mantry, Njāsa Mātrykā;³ brahmin, osoba z duszą oczyszczoną przez prawdę; nauczyciel o doskonałej wiedzy – wszystko to jest wspaniałe.

42. Brahmini powinni zaczynać od Namaḥ, a inni powinni kończyć z Namaḥ. Z szacunku do pewnych kobiet mantra powinna kończyć się z Namaḥ jak należy.

43. Niektórzy mówią, że brahminki zaczynają od Namaḥ. Powtarzanie tego przez pięć kror (50 milionów) razy wyniesie osobę na równi do Sadāśiwa.

44. Przez powtarzanie jej jedną, dwie, trzy lub cztery krory razy, wielbiciel osiągnie rejon Brahmā i innych. Można powtarzać którąkolwiek z sylab po sto tysięcy razy lub wszystkie z sylab osobno po sto tysięcy razy.

45-47. Lub jeśli wszystkie sylaby razem zostaną powtórzone sto tysięcy razy, przyniosą rejon Śiwa. Lub jeśli wielbiciel powtarza ją tysiąc razy dziennie i zakończy milion razy w tysiąc dni, może osiągnąć cokolwiek pragnie. Powinien żywić brahminów każdego dnia. Brahmin powinien powtarzać Gājatrī tysiąc i osiem razy każdego dnia o poranku. Osiągnie on rejon Śiwa stopniowo. Powinien powtarzać wedyjskie wersety i hymny i przestrzegać umiarkowania.

48. Daśārṇa mantra powinna być powtarzana albo dziewięćdziesiąt dziewięć, albo sto razy, albo dziewięćset razy, albo dziewięć tysięcy i dziewięćset razy.

49. Regularne studiowanie Wed przynosi rejon Śiwa. Wszystkie inne rodzaje mantr powinny być powtarzane sto tysięcy razy.

50. Jeśli mantra składa się tylko z jednej sylaby, powinna być najpierw powtórzona krorę razy, a następnie tysiąc razy z wielkim oddaniem.

51. Czyniąc tak zgodnie ze swymi możliwościami, stopniowo osiąga się rejon Śiwa. Obowiązkiem każdego jest powtarzać mantrę, która jest dla niego przyjemna, każdego dnia, aż do śmierci.

52–53. Jeśli człowiek powtarza „Om” tysiąc razy, powinien uzyskać spełnienie wszystkich pragnień na rozkaz Śiwa. Jeśli sadzi rośliny w ogrodzie kwiatowym dla Śiwa, lub choćby wykonuje służbę zamiatania i sprzątania świątyni Śiwa i jej otoczenia, osiągnie on rejon Śiwa. Wielbiciel powinien z wielką pobożnością na zawsze przebywać w świątyni Śiwa.

54. Przynosi to światową radość i zbawienie każdej czującej lub nieczującej istoty. Stąd inteligentny człowiek powinien przebywać w świątyni Śiwa aż do śmierci.

55. W świątyni zbudowanej przez zwykłego człowieka, przestrzeń do stu hasta (1 hasta = 30cm) od posągu liṅga jest święta. W świątyni poświęconej mędrcom, święta jest przestrzeń do tysiąca Aratni (1 Aratni = 45 cm) od posągu liṅga.

56. Jeśli symbol liṅga został umieszczony przez bogów, przestrzeń do tysiąca Aratni jest święta. W świątyni gdzie symbol liṅga sam wyrósł, święta jest przestrzeń do tysiąca Dhanuḥ Pramāṇa (dhanuḥ pramāṇa = 4 hasta).

57. Zbiornik wodny, studnia, staw etc. w świętym centrum powinny, zgodnie z oświadczeniem Śiwa, być uważane za Śiwa Gaṅgā.

58. Biorąc kąpiel lub czyniąc dary, lub powtarzając mantry w tym centrum, osiągnie się Śiwa. Trzeba szukać schronienia w świątyni Śiwa i przebywać tam aż do śmierci.

59-61. Rytuały pogrzebowe drugiego dnia lub dziesiątego dnia, ofiarowania miesięczne Piṇḍa, rytuał Sapiṇ-ḍīkaraṇa lub coroczna Śrāddha powinny być wykonywane w świętym centrum. Osiągnie się natychmiast rejon Śiwa. Przez przebywanie tam przez siedem, pięć lub trzy noce lub przez jedną noc osiągnie się rejon Śiwa stopniowo. Osiągnie się rezultaty zgodne ze swym postępowaniem i stosowne dla swej kasty.

62. Przez wzniesienie się w kaście i pobożność owoc zyskuje większą efektywność. Wszystko uczynione z zamiarem spełnienia pragnienia przynosi natychmiast rezultaty.

63-64. Wszystko uczynione bez szczególnego zamiaru spełnienia pragnienia obdarza bezpośrednio rejonem Śiwa. Z trzech okresów czasu, uświęcające rytuały powinny być wykonywane o poranku, rytuały dla spełnienia pragnień w południe, a rytuały dla powstrzymania zła wieczorem. To samo dotyczy także nocy.

65. Dwie środkowe Jāma (1 Jāma = 3h) w nocy są nazywane Niśītha. Wielbienie Śiwa w tym czasie przynosi upragnione rezultaty.

66. Jeśli człowiek wykonuje rytuały po uświadomieniu sobie tego, powinien osiągnąć odpowiednie rezultaty. Szczególnie w wieku Kali owoc osiąga się tylko w wyniku precyzyjnego wykonania działań.

67. Jeśli człowiek postępuje dobrze, boi się grzechów i na sugestię innego człowieka lub swoją własną przestrzega dobrych działań, osiągnie oczekiwane rezultaty.

68-69. (Mędrcy powiedzieli): O Sūta, najlepszy wśród doskonałych joginów, prosimy, opowiedz nam w skrócie o różnych świętych centrach, poprzez schronienie się w których kobiety i mężczyźni osiągną rejon (Śiwa). Prosimy, opowiedz nam także o tradycjach świątyń Śiwa. (Sūta odpowiedział): Słuchajcie wszyscy z ufnością opowieści o wszystkich świętych centrach i ich tradycji.