(Modlitwa o Błogosławieństwo)
Medytuję nad Śiwa, panem Ambikā (Pārwatī), pomyślnym od początku do końca, nie mającym porównania, nie starzejącym się ani nie umierającym, władcą Ātmanów, mającym pięć twarzy1 i rozpraszającym pięć potężnych grzechów.
Wjāsa2 powiedział:
1–2. Mędrcy o doskonałych duszach, zaangażowani w prawomyślne rytuały, potężni i błogosławieni, wykonali wielkie ofiarowanie u zbiegu Gaṅgā i Kālindī (Jamunā) w najświętszym mieście Prajāga,3 w wielkim świętym centrum, ścieżce, która prowadzi do Brahmaloka.4
3. Słysząc, że wykonywane było tam ofiarowanie, uczeń Wjāsa, wielki mędrzec Sūta, doskonale uczony w Purāṇach, przybył tam, aby spotkać mędrców.
4. Mędrcy byli zadowoleni widząc go i przyjęli go z gościnnością i czcią.
5. Gdy należne uwielbienie zostało ukończone, czcigodni mędrcy, będąc wielce zadowoleni, zwrócili się do niego w całej swej pokorze z dłońmi złączonymi z szacunkiem.
6. O Romaharszaṇa,5 wszechwiedzący, dzięki ogromnemu szczęściu uzyskałeś od Wjāsa całą wiedzę Purāṇa, brzemienną w swą pełną znaczenia treść.
7. Stąd jesteś zbiornikiem cudownie inspirujących historii, podobnie jak bezkresny ocean jest skarbnica klejnotów o wielkiej wartości.
8. Nie ma nic w trzech światach, co nie jest tobie znane z przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.
9. To nasze wielkie szczęście, że ty sam przyszedłeś złożyć nam wizytę. Stąd nie byłoby odpowiednim, abyś odszedł stąd bez uczynienia nam przysługi.
10. To prawda, że wysłuchaliśmy już wyjaśnienia o tym, co pomyślne i niepomyślne. Ale nie jesteśmy zaspokojeni. Pragniemy usłyszeć więcej.
11. Teraz, o Sūta o dobrej mentalności, mamy tylko jeden punkt wymagający wyjaśnienia. Jeśli pragniesz nas pobłogosławić, proszę wyjaśnij go, pomimo, że jest to tajemnica tajemnic.
12. Z nastaniem strasznej epoki Kali ludzie stali się pozbawieni zalet. Chadzaja złymi ścieżkami życia. Odwrócili swe twarze od prawomyślnych postaw.
13. Są oni zajęci szkalowaniem innych. Pożądają bogactw innych ludzi. Ich uwaga jest skierowana na żony innych. Szkodzenie innym stało się ich nadrzędnym celem.
14. Tak owładnięci iluzją patrzą na ciało fizyczne jak na duszę; są oni ateistami o bydlęcym rozsądku; nienawidzą swoich rodziców; ich żony są dla nich boginiami; są oni niewolnikami żądzy.
15. Brahmini są w uścisku chciwości, sprzedają Wedy dla zarobku; zdobywają wiedzę po to, aby zarabiać pieniądze; są oni omamieni przez swą fałszywą dumę.
16. Porzucili oni obowiązki swych własnych kast; stali się prawie oszustami; nie stosują praktyk Sandhjā po trzykroć dziennie; są oni pozbawieni wedyjskiego oświecenia.
17. Są oni bezwzględni; udają, że ich niewielka wiedza jest ogromna; odrzucili wiele swoich rytuałów i dobrego postępowania w życiu; przyjęli rolnictwo jako swój zawód; okrucieństwo stało się ich drugą naturą; ich idee stały się nieczyste i skalane.
18. Podobnie Kszatrijowie, także odrzucili swe obowiązki; zadają się ze złymi ludźmi; oddają się grzesznym działaniom; nierząd i rozpusta stały się ich głównym celem w życiu.
19. Przestali być dzielni; nigdy nie interesują się szlachetną wojną; uciekają z pola bitwy; stosują taktyki złodziei i Śūdrów; są oni mentalnie zniewoleni przez nikczemne pasje.
20. Wyrzekli się praktyki z cudownymi broniami; nigdy nie dbają o to, aby bronić krowy i brahminów; nie uważają już za swój obowiązek bronić tych, którzy szukają u nich schronienia; zawsze oddają się prymitywnym seksualnym flirtom ze swymi nałożnicami.
21. Dobry czyn ochraniania ich poddanych wyrzucili za burtę; przylegają ściśle do zmysłowych przyjemności; są oni niegodziwymi niszczycielami swych własnych ludzi; radują się nękaniem wszystkich żyjących istot.
22. Waiśjowie także nie wykonują już dłużej świętych rytuałów; odrzucili swe tradycyjne cnoty; zeszli na pokrętne drogi bogacenia się; cieszą się teraz złą sławą za swe nadużycia z ważeniem (towarów).
23. Nie są dłużej oddani wobec nauczycieli, bogów i brahminów; ich intelekt stał się zdeformowany; skąpi i chciwi nie żywią dłużej brahminów.
24. Znajdują przyjemność w byciu kochankami pięknych kobiet; zaniedbani i ordynarni w swych ideach i omamieni przez chciwość stracili trzeźwe myślenie; porzucili swój zapał za Pūrta i innymi świętymi rytuałami takimi jak kopanie studni, zbiorników, sadzenie drzew i parków.
25. Podobnie Śūdra stali się zdeprawowani. Niektórzy z nich wykazują zainteresowanie w prowadzeniu życia brahminów w błyszczących formach i cechach; oni także w pomyleniu swych umysłów porzucili tradycyjne praktyki.
26. W zapale do zawłaszczania brahmińskiego splendoru regularnie wykonują pokuty. Sprowadzają oni śmierć na niemowlęta i przedwczesną śmierć swym śpiewaniem mantr.
27. Wielbią kamień Śālagrāma i inne rzeczy; okazują także jakieś zainteresowanie w rytuałach Homa, ale ich myśli i działania są oszukańcze i antaonistyczne; szkalują oni brahminów.
28. Bogaci ludzie oddają się nieprawościom; uczeni ludzie znajdują nieustanne zadowolenie w sporach; ci, którzy prowadzą dyskusje o świętych opowiadaniach i objaśniają szlachetne rytuały wielbienia sami porzucają te cnotliwe praktyki.
29. Wyniosłe osoby przybierają rysy szlachetnych królów; ci którzy hojnie dają, czynią to z wielkim wydziwianiem i wyniosłością, myśląc o samych sobie, jak o wielkich panach i traktując brahminów i innych jako swe sługi.
30. Pozbawieni ścisłego przestrzegania swych tradycyjnych obowiązków i cnót, głupi ludzie spowodowali wymieszanie różnych kast. Okrutni w umyśle i owładnięci przez fałszywy prestiż, ludzie odrzucili poczwórny system społecznej klasyfikacji.
31. Omamieni ludzie, błędnie uważając się z wysoce urodzonych, wykonują pewne dobre rytuały, które przynoszą tylko zepsucie porządku kastowego i upadek wszystkich ludzi.
32. Kobiety także ogólnie źle się prowadzą i postępują; zaniedbują swoich mężów; są one nieprzyjazne wobec swych teściów; bez obawy gonią za swymi niegodziwymi działaniami.
33. Oddają się one obrzydliwym kokieteryjnym gestom; są one owładnięte przez miłosne skłonności; ich prowadzenie się jest złe; gonią one za potajemnymi spotkaniami z kochankami; odwracają się od własnych mężów.
34. Jeśli chodzi o synów, są oni niewzruszenie nikczemni, pozbawieni synowskich uczuć; biorą oni lekcje w ciemnych aktywnościach i umierają na różne dolegliwości.
35. O Sūta, jak ci zwiedzeni ludzie, którzy porzucili swe tradycyjne cnoty, mogą osiągnąć zbawienie tu i po śmierci?
36. Dlatego nasze umysły są zawsze poruszone. Zaprawdę, nie ma cnoty równej pomaganiu innym.
37. Ponieważ jesteś obeznany z podstawami wszystkich założeń, prosimy, powiedz nam jakie jest najłatwiejsze lekarstwo dla natychmiastowego zniszczenia grzechów tych ludzi.
Wjāsa powiedział:
38. Słysząc te słowa mędrców o uświęconych duszach, Sūta pomyślał o Śiwa i powiedział im tak.
Przypisy:
- Pańcānanam: W hinduskiej mitologii Śiwa ma pięć twarzy. Nauczyciele Pāśupata rozwinęli specjalną doktrynę Pańca-Brahma w której przypisali pięć twarzy Śiwa (Liṅga Purāṇa, 2.14.1-33, Śiwa Purāṇa 1.10.1-9). Twierdzi się, że Śiwa ma formę dwudziestu pięciu tattwa symbolizowanych przez pięć twarzy jak wymieniono poniżej:
Nazwa twarzy Mūrti Dźńānendrija Karmendrija Tanmātra Bhūta
1. Iśāna Kszetradźńa purusza Śrawaṇa Wāk Śabda Ākāśa
2. Tat-Purusza Prakryti Twaćā Pāṇi Śparśa Wāju
3. Aghora lub Agni Buddhi Ćakszu Pāda Rūpa Agni
4. Wāmadewa Ahaṅkāra Dźihwā Pāju Rasa Dźala
5. Sadjodźāta Manastattwa Ghrāṇa Upastha Gandha Prythiwī
Stąd cały schemat stworzenia jest wyjaśniony przez doktrynę Pańća-Brahma. Wielki posąg Śiwa w Grotach w Elefancie przedstawia formę Pańća-Brahma, która jest znana także jako Maheśamūrti, w której patrząc od przodu widać tylko trzy głowy, czwarta głowa z tyłu jest ukryta przed widokiem, a piąta, na szczycie, reprezentuje symbol niewidzialnego Ākāśa lub Awjakta Prakryti: Zobacz V.S. Agrawal: Matsya Purāṇa: A Study str. 51-52 ↩︎ - Wjāsa: Tytuł odnosi się do Wedawjāsa, który ułożył Wedy, kompilatora Mahābhārata, założyciela filozofii Wedānta i organizatora Purāṇa. Dowson wątpi w tożsamość tych różnych organizatorów. Wjāsa jest także zwany Kryszṇa-Dwaipājana. Od koloru skóry otrzymał imię Kryszṇa, a od miejsca swych narodzin był nazywany Dwaipājana. ↩︎
- Prajāga jest sławnym miejscem pielgrzymkowym u zbiegu rzek Ganges i Dźumna w lesie Naimisza (Śiwa Purāṇa 1.1.4). Znajduje się ono na północnym brzegu Gangesu (Skanda Purāṇa 2.2.12.36). Imię ‘Prajāga’ zostało zapisane przez Hwen Thsang w siedemnastym wieku i jest tak stare jak panowanie Aśoka, który wzniósł kamienny słup około 235 roku p.n.e. Władcy Guptów uważali zbieg rzek u Prajāga za widzialny symbol Madhjadeśa. ↩︎
- Brahmaloka, zwana także Satjaloka, jest siedzibą Brahmā. ↩︎
- Romaharszaṇa lub Lomaharszaṇa był jednym z pięciu uczniów (pozostałymi czterema byli Paila, Waiśampājana, Dźaimini i Sumantu), których Wjāsa nauczył Purāṇa, które stworzył ze starożytnego materiału. Pargiter: AIHT. Roz. II. ↩︎