Tu rozpoczyna się Śiwapurāṇa Māhātmja1
Śaunaka2 powiedział:
1. O Sūto o wielkim rozumie, o mój panie, znawco wszystkich filozoficznych zasad, proszę opowiedz mi szczegółowo o istocie Purāṇ.
2. Jak słusznie postępować, jak dobre oddanie i moc rozróżniania rozwijać? Jak podłe uczucia są rozpraszane przez dobrego człowieka?
3. W tym strasznym wieku Kali wszystkie żyjące istoty stały się prawie demoniczne z charakteru. Jaki jest najskuteczniejszy sposób naprawy charakteru?
4. Opowiedz mi teraz o najlepszych sposobach osiągnięcia najdoskonalszego dobrobytu, najświętszego ze świętych stanów.
5. Czym jest to, czego praktykowanie szczególnie oczyszcza duszę? Czym jest to, co umożliwia człowiekowi o umyśle bez skazy osiągnięcie Śiwa?
Sūta3 odpowiedział:
6. O najlepszy wśród mędrców, zaprawdę błogosławiony jesteś, gdyż pragniesz słyszeć. Dlatego mądrze pomyślę nad najwspanialszą Świętą wiedzą i udzielę ci odpowiedzi.
7. O umiłowany, słuchaj tego boskiego panaceum, które rozwinęło się ze wszystkich religijnych prawd, wzmagając prawdziwe oddanie i przynosząc przyjemność Śiwa.
8. Jest ono niszczycielskie dla wielkiego strachu Pytona Kāla (Śmierci). O mędrcze, to czcigodna Śiwa Purana4 opowiadana uprzednio przez Samego Śiwa.
9. Dla pożytku ludzi w epoce Kali, mędrzec Wjasa5 skrócił ją ze względu na wielki szacunek dla mędrca Sanatkumāra6 i na jego polecenie.
10. O mędrcze, nie ma nic innego niż Śiwa Purāṇa dla oczyszczenia umysłu, szczególnie dla ludzi w epoce Kali.7
11. Tylko inteligentni i wielce szczęśliwi ludzie, którzy zgromadzili dobre uczynki w poprzednich żywotach, zostaną do niej przyciągnięci.
12. Ta Śiwapurāṇa jest najwspanialszą i najczcigodniejszą ze świętych nauk. Jest ona formą Śiwa i jako takiej należy jej służyć i urzeczywistnić ją w tym świecie.
13. Poprzez czytanie i słuchanie jej, dobry człowiek staje się bardzo pobożny. Bez wątpienia natychmiast osiąga on sferę Śiwa.
14. Stąd, każde dążenie człowieka do czytania jej jest pożądane. Troskliwe dbanie by ją czytać przynosi wszystkie pożądane rezultaty.
15. Poprzez słuchanie tej Purāṇa Śiwa, człowiek staje się bezgrzeszny. Po radowaniu się wszystkimi rozległymi światowymi przyjemnościami, osiągnie on region Śiwa.
16. Zaledwie przez słuchanie historii Śiwa człowiek uzyskuje taki dobry uczynek, który powstaje przez wykonanie Rādźasūja8 i setki Agniszṭoma.9
17. O mędrcze, ci, którzy słuchają Śiwapurāṇa, najszlachetniejszej ze Świętej Wiedzy, przestają być zaledwie ludźmi. Muszą oni być bez wątpienia uważani za manifestacje Rudra, formy Śiwa.
18. Pył ze stóp tych, którzy nieustannie słuchają tej Purāṇy i recytują ją, mędrcy traktują na równi ze świętymi centrami.
19. Niech ci, którzy pragną osiągnąć miejsce zbawienia, słuchają zawsze świętej Śiwapurāṇa z wielkim oddaniem.
20. O najszlachetniejszy wśród mędrców, jeśli nie jest on w stanie słuchać jej zawsze, niech słucha jej przez krótką chwilę każdego dnia ze swym umysłem pod pełną kontrolą.
21. Jeśli ktoś nie jest w stanie słuchać Śiwapurāṇa codziennie, o mędrcze, niech słucha jej w czasie świętych miesięcy.
22. Ci, którzy słuchają tej Purāṇa nawet przez Muhūrtę (48 minut), lub połowę tego czasu, albo jedną czwartą tego czasu lub nawet przez chwilę, nie będą cierpieć z powodu niepowodzeń.
23. O władco mędrców, człowiek, który słucha tej Purāṇa przekracza ocean światowej egzystencji po spaleniu wielkiego lasu Karmy (wiążących działań).
24. O mędrcze, zasługa jaką się gromadzi ze wszystkich darów i wszystkich Ofiarowań utrwala się po słuchaniu Śiwapurāṇa.
25. Szczególnie w wieku Kali nie ma większej cnoty sprzyjającej osiągnięciu wyzwolenia przez człowieka, o mędrcze, niż słuchanie tej Śiwapurāṇa.
26. Nie ma co do tego wątpliwości, że słuchanie Purāṇa i recytowanie imion Śiwa jest skuteczne jak drzewo Kalpa10 w spełnianiu pragnień.
27. W wieku Kali, dla korzyści osób o złym umyśle, pozbawionych szlachetnego prowadzenia się, Pan Śiwa stworzył nektar w formie Śiwapurāṇa.
28. Pojedynczy człowiek, człowiek, który pije nektar, staje się nieśmiertelny i nie starzeje się. Ale nektar boskiej opowieści Śiwy, jeśli zostanie wypity, czyni całą rodzinę nieśmiertelną i nie starzejącą się.
29. Trzeba się zawsze zwracać ku uświęcającej opowieści Śiwapurāṇa, bez wątpienia.
30. Jeśli słuchanie Śiwapurāṇa (obdarza takimi dobrymi rezultatami) to co mam powiedzieć o rezultacie, jaki jest wtedy, gdy Śiwa przebywa w sercu?
31. Ta praca składa się z dwudziestu czterech tysięcy wersów podzielonych na siedem Saṁhitā (kompendia). Są w niej w pełni wyjaśnione trzy rodzaje Oddania [(1) poprzez medytację, (2) recytowanie modlitw i (3) akty uwielbienia i służbę]. Musi być ona słuchana z wielką czcią.
32. Pierwsze kompendium jest nazywane Widjeśwara Saṁhitā, drugie Rudra Saṁhitā, trzecie to Śata-Rudrā a czwarte Koti-Rudrā
33. Piąte kompendium jest nazywane Umā Saṁhitā, szóste Kailāsa Saṁhitā a siódme to Wājawījā. Tak oto w tej Purāṇa jest siedem Saṁhitā.
34. Ta boska Purāṇa składająca się z siedmiu Saṁhitā i nazywana imieniem Śiwa jest na równi z Brahmanami (czyli tekstami wedyjskimi) i obdarza realizacją, która jest nadrzędna do wszystkiego innego.
35. Tego, kto czyta całą Śiwapurāṇa bez omijania żadnej z siedmiu Saṁhitā można nazwać Dźīwanmukta (żyjącą wyzwoloną duszą).
36. O mędrcze, ignorant jest miotany w oceanie światowego życia dopóki doskonała Śiwapurāṇa nie dotrze do jego uszu.
37. Jaką korzyść daje słuchanie wielu świętych tekstów i innych mylących Purāṇa? Śiwapurāṇa sama głośno ogłasza (swą gotowość) do udzielenia zbawienia.
38. Dom, w którym odbywa się dyskusja nad tą Śiwapurāṇa staje się świętym centrum. Niszczy ona grzechy mieszkańców domu.
39. Tysiące ofiarowań koni11 i setki ofiarowań Wādźapeja12 nie mają wartości nawet szesnastej części Śiwapurāṇa.
40. O najlepszy z mędrców, grzesznik jest zwany grzesznikiem do chwili, gdy wysłucha z wielkim oddaniem Śiwapurāṇa.
41. Święte rzeki, Gaṅgā i inne, siedem świętych miast13 i Gajā nigdy nie mogą się równać z Śiwapurāṇa.
42. Jeśli ktoś pragnie najwspanialszego z celów (Wyzwolenia) powinien recytować przynajmniej strofę lub nawet połowę strofy z Śiwapurāṇa.
43. Ten kto nieustannie słucha Śiwapurāṇa w pełni pojmując jej znaczenie lub po prostu czyta ją z oddaniem, jest bez wątpienia chwalebną duszą.
44. Pan Maheśāna (Śiwa) jest niezmiernie zadowolony z mądrego człowieka, który czyta Śiwapurāṇa gdy śmierć jest bliska. Pan Śiwa przyznaje mu miejsce w swej własnej sferze.
45. Ten, kto adoruje tę Śiwapurāṇa z wielkim oddaniem, raduje się w świecie wszystkimi upragnionymi obiektami i osiąga Śiwaloka.
46. Kto nigdy nie zaniedbuje oddania dla Śiwapurāṇa i kto zachowuje tę księgę zawiniętą w jedwabną tkaninę, będzie zawsze szczęśliwy.
47. Święta Śiwapurāṇa, jedyne co posiada wielbiciel Śiwa, powinna być pracowicie używana przez osobę, która pragnie szczęścia tutaj i poza tym światem.
48. Święta Śiwapurāṇa, która harmonizuje cztery cele życia (cnotę, bogactwo, miłość i zbawienie) musi być zawsze słuchana i czytana z wielkim oddaniem.
49. Ta Śiwapurāṇa, najwspanialszy zwiastun doskonałego dobrobytu wśród Wed, Itihās i innych świętych tekstów musi być dogłębnie zrozumiana przez tych, którzy szukają zbawienia.
50. Ta Śiwapurāṇa jest największym ratunkiem znawców Ātmana (Duchowych Poszukiwaczy) na zawsze; jest najszlachetniejszym obiektem wartym uwielbienia przez dobrego człowieka; likwiduje ona trzy rodzaje niedoli (czyli fizyczne choroby, obce ataki i boskie nieszczęścia); zawsze harmonizuje ze szczęściem; i jest bardzo przyjemna dla wszystkich Dewów, na czele z Brahmā, Hari i Īśa.
51. Z umysłem niezmiernie zachwyconym kłaniam się Śiwapurāṇa na zawsze. Niech Śiwa będzie zadowolony i obdarzy mnie oddaniem do Jego stóp.
Przypisy:
- Rozdziały (1-7) o chwale Śiwapurāṇa są zaczerpnięte ze Skanda-purāṇa. ↩︎
- Śaunaka był przywódcą mędrców na wielkim ofiarowaniu w lesie Naimisza, któremu Sūta wyrecytował Mahābhāratę i Purāṇy za panowania Adhisīmakryszṇa, prawnuka Dźanamedźaja i szóstej generacji od Ardźuny w linii Paurawa. (Wāju Purāṇa 1.12; 99, 255-258; Padma Purāṇa 1.1.19) ↩︎
- Sūta (Wāju Purāṇa 1.2-3; Padma Purāṇa 1.1.27-28) przechowywali genealogie Bogów, mędrców i chwalebnych monarchów, a także tradycje wielkich ludzi. Tutaj Sūta nie jest kastą, która jest opisana przez Manu (10.11.17) jako potomstwo ojca Kszatriji matki Brahminki. Jest on czcigodnym Brāhminem, który zachował ballady, pieśni, genealogie Bogów, mędrców i szlachetnych Królów. – Pargiter: Ancient Indian Historical Tradition Rozdział 2; także Pusalkar: Studies in Epics and Purāṇas of India, Wstęp, Str. 29. Jest on opisany jako uczeń Wjāsa – Śiwa Purāṇa 1.4.7. ↩︎
- Dla nomenklatury i autentyczności tej Purāṇa zobacz Wstęp. ↩︎
- Zgodnie z Pauraniczną tradycją, Kryszṇa Dwaipājana Wjāsa, syn Satjawatī, skomponował osiemnaście Purāṇa lub nadzorował ich kompilację. – Matsja Purāṇa 53.70. ↩︎
- Purāṇy zostały najpierw skomponowane przez Brahmā (Wā 1.60-61). Sanatkumāra, syn Brahmā (ŚP 1.4.8-9; 1.5.17) odziedziczył je od swojego ojca i przekazał je Wjāsie, który skrócił je do 18 tomów. ↩︎
- Początek ery Kali był dyskutowany przez Dr. Fleet (JRAS, 1911, Str. 479, 675, 686) i wskazał on, że zaczął się w dzień w którym umarł Pan Kryszṇa, który chronologia Mahā-bhārata umieszcza, jak on wykazuje, około dwudziestu lat po wielkiej bitwie i to wtedy Judhiszṭhira abdykował a Parykszit zaczął rządzić. – Pargiter: Dynasties of the Kali Age. – Wstęp. Str. X. ↩︎
- Rādźasūja jest wielkim ofiarowaniem wykonywanym przez monarchę (w którym także poddani książęta biorą udział) w czasie jego koronacji – znak jego bezdyskusyjnej suwerenności. ↩︎
- Agniszṭoma jest ofiarnym rytuałem trwającym przez wiele dni na wiosnę i tworzącym podstawową część Dźjotiszṭoma. ↩︎
- Kalpadruma jest mitologicznym drzewem mającym spełniać wszystkie pragnienia. ↩︎
- W czasach wedyjskich ofiarowanie Aśwamedha było czynione przez królów pragnących potomka, ale później było wykonywane przez nich dla osiągnięcia całkowitego panowania. Koń zostawał puszczany wolno, by wędrował swobodnie przez rok, strzeżony przez strażnika; gdy koń wszedł na teren obcego kraju, władca był zmuszony albo poddać się, albo walczyć. W ten sposób koń wracał pod koniec roku, strażnik otrzymywał lub egzekwował poddanie książąt, do których trafił w tym orszaku. Po udanym powrocie konia, koń był składany w ofierze pośród wielkiej radości. Mówi się, że koń czasem nie był składany w ofierze ale trzymany związany w czasie ceremonii. ↩︎
- Wādźapeja jest jedną z siedmiu form ofiarowań Soma czynionych przez królów lub Brāhmanów aspirujących do najwyższej pozycji i poprzedzające Rādźasūja i Bryhaspatisawa. ↩︎
- Siedem świętych miast Hindusów to: Ajodhjā, Mathurā, Maja, Kāśī, Kāńcī, Awantikā i Dwārikā. ↩︎