Widjeśwara Saṃhitā – Rozdział 12 – Opis świętych centrów oraz świątyń Śiwa

Sūta powiedział:

1. O inteligentni mędrcy, posłuchajcie najpierw proszę opowieści o świętych centrach w których znajdują się świątynie Śiwa, z których wszystkie przynoszą zbawienie. Następnie, dla dobra ludzi, opowiem wam o ich tradycjach.

2. Ziemia, pięćdziesiąt kror jodźana [krora – 10 milionów, jodźana – według różnych ucznych 6-15 km] w rozległości, obfitująca w góry i lasy, na polecenie Śiwa wspiera ludzi.

3. Władca Sam wzniósł w różnych miejscach te świątynie i święte centra dla wyzwolenia mieszkańców tych okolic.

4. Świątynie te, czy powstały same czy też nie, z uwagi na fakt, że zostały zaakceptowane przez mędrców i Dewów (jako ich częste miejsce przebywania), mają na celu odkupienie ludzi.

5. W tych świętych centrach i świątyniach należy regulanie wykonywać ablucje, składać dobroczynne dary, wykonywać dźapa etc. W przeciwnym wypadku ludzie z pewnością zostaną dotknięci przez dolegliwości, nędzę, głupotę etc.

6. Jeśli człowiek umiera gdziekolwiek w Bhāratawarsza,1 jeśli przebywał w świętym centrum, w którym znajduje się liṅga Śiwa, która wyrosła naturalnie, odrodzi się on na nowo jako człowiek.

7. O brahmini, popełnianie grzechów w świętym centrum ma nieopisany charakter. Kiedy człowiek przebywa w świętym centrum nie może popełnić nawet najmniejszego grzechu.

8. Człowiek musi jakoś dążyć do tego, aby zamieszkać w świętym centrum. Nad brzegami oceanu, u zlewu setek rzek, jest wiele takich świętych centrów i świątyń.

9. Mówi się, że święta rzeka Saraswatī ma sześćdziesiąt ujść lub świętych centrów na swych brzegach. Stąd inteligentny człowiek musi przebywać nad jej brzegami. Osiągnie on stopniowo rejon Brahmā.

10-11. Rzeka Gaṅgā wypływająca z gór Himālaja jest bardzo święta ze swymi setkami ujść. Istnieje wiele świętych centrów na jej brzegach, takich jak Kāśī etc. Jej rzeki są szczególnie uświęcone w miesiącu Mārgaśīrsza lub gdy Bryhaspati (Jowisz) jest w gwiazdozbiorze Koziorożca. Rzeka Śoṇabhadra2 o dziesięciu świętych ujściach jest błogosławiona i spełnia skryte marzenia.

12-13. Przez ablucje w nich i przestrzeganie postu wielbiciel osiągnie rejon boga Gaṇeśa. Święta Narmadā3 jest wielką rzeką o dwudziestu czterech ujściach. Przez zanurzenie się w niej i przebywanie na jej brzegach wielbiciel osiągnie rejon Wiszṇu. Rzeka Tamasā4 ma dwanaście ujść, a Rewā5 ma dziesięć ujść.

14. Godāwarī6 jest bardzo święta i gładzi grzechy zamordowania brahmina lub zabicia krowy. Powiada się, że ma dwadzieścia jeden ujść i przynosi Rudraloka.

15. Kryszṇāwenī7 jest świętą rzeką niszczącą wszystkie grzechy. Mówi się, że ma osiemnaście ujść i prowadzi do Wiszṇuloka.

16. Tuṅgabhadrā8 ma dziesięć ujść i przyznaje Brahmaloka. Święta Suwarṇamukharī9 ma dziewięć ujść.

17-19. Ci, którzy upadają z Brahmaloka rodzą się tam. Przez przybywanie na brzegach dobroczynnych rzek Saraswatī,10 Pampā,11 Kanjā12 i Śwetanadī13 osiąga się Indraloka. Wielka rzeka Kāwerī14 wypływająca z gór Sahja jest bardzo święta i mówi się, że ma dwadzieścia siedem ujść. Spełnia upragnione życzenia. Jej brzegi obdarzają rejonami Brahmā i Wiszṇu.

20-28. Wielbiciele Śiwa są dawcami Śiwaloka i spełniają upragnione życzenia. Gdy Jowisz i słońce są w znaku Mesza, wielbiciel powinien zażyć świętej kąpieli w Naimisza15 i Badara.16 Po tym, wielbienie i podobne praktyki przyznają Brahmaloka. Gdy słońce jest w znaku Karkaṭaka lub Siṁha należy wziąć kąpiel w Sindhu (Indus).17 Przy tej okazji picie świętej wody z Kedāra18 i ablucja w niej przynosi doskonałą wiedzę. Śiwa Sam wspomniał wcześniej, że kąpiel w Godāwarī w miesiącu Siṁha, gdy Jowisz jest także w znaku Siṁha, przyznaje rejon Śiwa. Gdy Jowisz i słońce są w znaku Kanja, ablucja powinna być wykonana w rzekach Jomunā19 i Śoṇa, czego owocem jest wielka radość w światach Dharma i Dantin (Gaṇeśa). Gdy słońce i Jowisz są w znaku Tulā, wielbiciel powinien wziąć kąpiel w Kāwerī, czego owocem jest osiągnięcie spełnienia wszystkich marzeń, co powiedział Sam Wiszṇu. Wielbiciel, który bierze kąpiel w rzece Narmadā w miesiącu Wryścika, gdy Jowisz jest w znaku Wryścika, osiąga Wiszṇu-loka. Brahmā powiedział, że kąpiel w Suwarṇa-mukharī, gdy słońce i Jowisz są w znaku Dhanu, przynosi Śiwaloka. Wielbiciel powinien brać kąpiel w Dźāhnawī (Ganges) w miesiącu Mārgaśīrsza, gdy Jowisz jest w znaku Koziorożca. Po radowaniu się przyjemnościami Brahmā i Wiszṇu, osiągnie on w końcu doskonałą wiedzę.

29-30. W miesiącu Māgha, gdy słońce jest w znaku Kumbha, Śrāddha, ofiarowania Piṇḍa i picie wody z nasionami sezamu ponosi krory przodków po obu stronach (ojcowskiej i matczynej). Gdy słońce i Jowisz znajdują się w znaku Mīna, ablucje powinny być wykonane w Kryszṇāwenī.

31-32. Obrzędowe ablucje uczynione w różnych świętych wodach w odpowiednich miesiącach przyznają rejon Indra. Inteligentny człowiek powinien przyjąć schronienie w rzekach Gaṅgā lub Kāwerī. W ten sposób jego grzech zostanie z pewnością zgładzony. Jest wiele centrów zapewniających Rudraloka.

33. Rzeki Tāmraparnī20 i Wegawatī21 przynoszą Brahmaloka. Na ich brzegach są centra obdarzające wielbiciela niebem.

34. Pomiędzy tymi rzekami istnieją chwalebne święte centra. Przebywając w nich, inteligentny człowiek zbierze z tego odpowiednie owoce.

35. Tylko przez dobre postępowanie, przez dobre upodobania i przez dobre koncepcje, a także bycie sympatycznym może wielbiciel osiągnąć korzyść, nie inaczej.

36. Chwalebne działania wykonane w świętym centrum rozkwitają na różne sposoby. Grzeszne działania popełnione w świętym centrum, choćby niewielkie, stają się nieskończone.

37-38. Jeśli grzech popełniony w świętym centrum jest popełniony jedynie dla przeżycia, zasługa zniszczy ten grzech. Zasługa obdarza dobrobytem i niszczy fizyczne, słowne i mentalne grzechy. O brahmini, umysłowy grzech niewzruszenie przylega do grzesznika i ciągnie się za nim przez wiele Kalp.

39-40. Umysłowy grzech może zostać usunięty tylko przez medytację i nie inaczej. Słowny grzech może zostać starty przez Dźapa, a fizyczny grzech przez mocne odchudzenie ciała. Grzechy popełnione przy pomocy bogactwa mogą zostać starte przez czynienie darów charytatywnych i nie inaczej, choć dziesiątki milionów Kalpa (Eonów) może przeminąć. W niektórych miejscach wzrastający grzech niszczy zasługę.

41-43. Zarówno Zasługa jak i Przewinienie mają trzy aspekty: etap nasienia, etap rozkwitu i etap doświadczania. Jeśli są one w stanie nasienia, mogą zostać zgładzone przez doskonałą wiedzę. Jeśli są w stadium rozkwitu, mogą zostać zgładzone w sposób wcześniej opisany. Jeśli są w stanie przejawiania, mogą zostać zniszczone tylko przez radowanie się i doświadczanie ich owoców i nie inaczej, choćby się nawet wykonało miliony dobrych uczynków. Jeśli nasienie lub kiełkujące nasiona są zniszczone, to co pozostaje musi być doświadczone i starte. Jeśli ktoś regularnie wykonuje praktykę wielbienia bóstw, daje datki brahminom i wykonuje odpowiednią pokutę, doświadczanie staje się znośne. Dlatego ci, którzy pragną szczęścia, muszą powstrzymywać się od popełniania grzechów.

Przypisy:

  1. Bhārata Warsza jest jedną z dziewięciu części ziemi oddzielonych poszczególnymi łańcuchami górskimi, osiem pozostałych części to Kuru, Hiraṇmaja, Ramjaka, Ilāwryta, Hari, Ketumāla, Bhadrāśwa i Kinnara. Jest ona oddzielona oceanami na południu, zachodzie i wschodzie i Himalajami na Północy Sk 7.1.2.13.
    Bharata który dał imię temu krajowi jest potomkiem Swājambhuwa Manu. Był on królem rodziny Agnīdhra. ↩︎
  2. Rzeka Śoṇa (zwana także Sone, Sonā) wypływa w Gondwana w Madhja Pradeśa, na płaskowyżu Amarakaṇṭaka, cztery lub pięć mil na wschód od źródła rzeki Narmadā i płynie najpierw na północ, a potem na wschód przez 500 mil po czym wpada do Gangesu powyżej Pāṭaliputra lub Patna. Jest zwana Māgadhī nadī, ponieważ formuje zachodnią granicę Magadha. Sk 1.3.2.7 (2). ↩︎
  3. Wypływa z góry Windhja i wpada do zatoki Cambay. Wpływa w szeroki zalew i jest dość głęboka. Formuje dogodną granicę pomiędzy politycznymi częściami na północ i południe od niej. ↩︎
  4. Jest identyfikowana z rzeką Tons, która wypływa z góry Rykszapāda, pojawia się w regionie Bundelkhand i wpływa do Gangesu poniżej Allahabad. ↩︎
  5. Rewā i Narmadā są dwiema odnogami tej samej rzeki w jej górnym biegu, które później jednoczą się w jedną rzekę. ↩︎
  6. Ta rzeka znana jako Godā lub Godāwarī tworzy ważny obiekt w historycznej geografii Południowych Indii. Przepływa przez duży obszar złożony głównie z law (trap) Deccanu i płynie przez szeroką żyzną dolinę ku wschodowi. Jej zlewisko jest otoczone na północy przez górę Sahja, górskie pasma Nirmala i Satmala i wzgórza Bastar i Orissa znane w Purāṇach jako Mahendra Parwata. ↩︎
  7. Wypływa z gory Sahja. Jest ona połączonym strumieniem rzek Kryszṇā i Weṇī. Wpływa do zatoki bengalskiej. Zob. Sk. 2.1.29.44. ↩︎
  8. Wypływa z góry Sahja i łączy się z rzeką Kryszṇā. ↩︎
  9. Jest to jedna z najświętszych rzek Południowych Indii. Po wypłynięciu z góry Mahendra, wpływa do morza południowego, przepływając wraz ze swymi dopływami przez piękne wzgórza i doliny. ↩︎
  10. Zobacz adnotację 35. ↩︎
  11. Jest to dopływ rzeki Tuṅgabhadrā. ↩︎
  12. Nie zidentyfikowana. Kraj położony na brzegu tej rzeki jest święty dla Śiwa. Zob. Sk. 1.3.2.7-19. ↩︎
  13. Nie zidentyfikowana. ↩︎
  14. Jest to jedna z najświętszych rzek, która wypływa z gory Sahja. Mówi się, że na jej brzegu znajduje się wiele tīrtha [miejsc pielgrzymkowych], szczególnie Śiwa-Kszetra. Sk. 1.3.6.98; 1.3.2.11. ↩︎
  15. Naimisza, dzisiejszy Nimsar, jest świętym regionem Uttarapradeśa w dystrykcie Sitapur, na brzegu Gomatī. Naimisza był świętym regionem w wieku Kryta, Puszkara w epoce Tretā, Kurukszetra w wieku Dwāpara, a Ganges w epoce Kali. ↩︎
  16. Nazwa pustelni Nara i Nārājana w pobliżu Gaṅgodbheda, źródła Gangesu. ↩︎
  17. Święta rzeka Starożytnych Indii, wypływa z Himalajów, płynie przez Zachodni Pakistan i wpada do Morza Zachodniego. ↩︎
  18. Odnosi się to do Kedāra Gaṅgā lub Mandākinī w Garhwal. ↩︎
  19. Rzeka wypływa z gór Himālaja spośród wzniesień Dźumnotri, płynie 860 mil przez równiny i łączy się z Gangesem w Allahabad. ↩︎
  20. Wypływa z gór Malaja zwanych wzgórzami Trawankore w południowych częściach Zachodnich Ghat. ↩︎
  21. Jest to dzisiejsza Baiga lub Bidźari w dystrykcie Madura. G.D. str.38. ↩︎