Śiwapurāṇa Māhātmjam 1-7

Rozdział 1 – Wspaniałość Śiwapurāṇa

Tu rozpoczyna się Śiwapurāṇa Māhātmja¹

Śaunaka² powiedział:

1. O Sūto o wielkim rozumie, o mój panie, znawco wszystkich filozoficznych zasad, proszę opowiedz mi szczegółowo o istocie Purāṇ.
2. Jak słusznie postępować, jak dobre oddanie i moc rozróżniania rozwijać? Jak podłe uczucia są rozpraszane przez dobrego człowieka?
3. W tym strasznym wieku Kali wszystkie żyjące istoty stały się prawie demoniczne z charakteru. Jaki jest najskuteczniejszy sposób naprawy charakteru?
4. Opowiedz mi teraz o najlepszych sposobach osiągnięcia najdoskonalszego dobrobytu, najświętszego ze świętych stanów.
5. Czym jest to, czego praktykowanie szczególnie oczyszcza duszę? Czym jest to, co umożliwia człowiekowi o umyśle bez skazy osiągnięcie Śiwa?

Sūta³ odpowiedział:

6. O najlepszy wśród mędrców, zaprawdę błogosławiony jesteś, gdyż pragniesz słyszeć. Dlatego mądrze pomyślę nad najwspanialszą Świętą wiedzą i udzielę ci odpowiedzi.
7. O umiłowany, słuchaj tego boskiego panaceum, które rozwinęło się ze wszystkich religijnych prawd, wzmagając prawdziwe oddanie i przynosząc przyjemność Śiwa.
8. Jest ono niszczycielskie dla wielkiego strachu Pytona Kāla (Śmierci). O mędrcze, to czcigodna Śiwa Purana⁴ opowiadana uprzednio przez Samego Śiwa.
9. Dla pożytku ludzi w epoce Kali, mędrzec Wjasa⁵ skrócił ją ze względu na wielki szacunek dla mędrca Sanatkumāra⁶ i na jego polecenie.
10. O mędrcze, nie ma nic innego niż Śiwa Purāṇa dla oczyszczenia umysłu, szczególnie dla ludzi w epoce Kali.⁷
11. Tylko inteligentni i wielce szczęśliwi ludzie, którzy zgromadzili dobre uczynki w poprzednich żywotach, zostaną do niej przyciągnięci.
12. Ta Śiwapurāṇa jest najwspanialszą i najczcigodniejszą ze świętych nauk. Jest ona formą Śiwa i jako takiej należy jej służyć i urzeczywistnić ją w tym świecie.
13. Poprzez czytanie i słuchanie jej, dobry człowiek staje się bardzo pobożny. Bez wątpienia natychmiast osiąga on sferę Śiwa.
14. Stąd, każde dążenie człowieka do czytania jej jest pożądane. Troskliwe dbanie by ją czytać przynosi wszystkie pożądane rezultaty.
15. Poprzez słuchanie tej Purāṇa Śiwa, człowiek staje się bezgrzeszny. Po radowaniu się wszystkimi rozległymi światowymi przyjemnościami, osiągnie on region Śiwa.
16. Zaledwie przez słuchanie historii Śiwa człowiek uzyskuje taki dobry uczynek, który powstaje przez wykonanie Rādźasūja⁸ i setki Agniszṭoma.⁹
17. O mędrcze, ci, którzy słuchają Śiwapurāṇa, najszlachetniejszej ze Świętej Wiedzy, przestają być zaledwie ludźmi. Muszą oni być bez wątpienia uważani za manifestacje Rudra, formy Śiwa.
18. Pył ze stóp tych, którzy nieustannie słuchają tej Purāṇy i recytują ją, mędrcy traktują na równi ze świętymi centrami.
19. Niech ci, którzy pragną osiągnąć miejsce zbawienia, słuchają zawsze świętej Śiwapurāṇa z wielkim oddaniem.
20. O najszlachetniejszy wśród mędrców, jeśli nie jest on w stanie słuchać jej zawsze, niech słucha jej przez krótką chwilę każdego dnia ze swym umysłem pod pełną kontrolą.
21. Jeśli ktoś nie jest w stanie słuchać Śiwapurāṇa codziennie, o mędrcze, niech słucha jej w czasie świętych miesięcy.
22. Ci, którzy słuchają tej Purāṇa nawet przez Muhūrtę (48 minut), lub połowę tego czasu, albo jedną czwartą tego czasu lub nawet przez chwilę, nie będą cierpieć z powodu niepowodzeń.
23. O władco mędrców, człowiek, który słucha tej Purāṇa przekracza ocean światowej egzystencji po spaleniu wielkiego lasu Karmy (wiążących działań).
24. O mędrcze, zasługa jaką się gromadzi ze wszystkich darów i wszystkich Ofiarowań utrwala się po słuchaniu Śiwapurāṇa.
25. Szczególnie w wieku Kali nie ma większej cnoty sprzyjającej osiągnięciu wyzwolenia przez człowieka, o mędrcze, niż słuchanie tej Śiwapurāṇa.
26. Nie ma co do tego wątpliwości, że słuchanie Purāṇa i recytowanie imion Śiwa jest skuteczne jak drzewo Kalpa¹⁰ w spełnianiu pragnień.
27. W wieku Kali, dla korzyści osób o złym umyśle, pozbawionych szlachetnego prowadzenia się, Pan Śiwa stworzył nektar w formie Śiwapurāṇa.
28. Pojedynczy człowiek, człowiek, który pije nektar, staje się nieśmiertelny i nie starzeje się. Ale nektar boskiej opowieści Śiwy, jeśli zostanie wypity, czyni całą rodzinę nieśmiertelną i nie starzejącą się.
29. Trzeba się zawsze zwracać ku uświęcającej opowieści Śiwapurāṇa, bez wątpienia.
30. Jeśli słuchanie Śiwapurāṇa (obdarza takimi dobrymi rezultatami) to co mam powiedzieć o rezultacie, jaki jest wtedy, gdy Śiwa przebywa w sercu?
31. Ta praca składa się z dwudziestu czterech tysięcy wersów podzielonych na siedem Saṁhitā (kompendia). Są w niej w pełni wyjaśnione trzy rodzaje Oddania [(1) poprzez medytację, (2) recytowanie modlitw i (3) akty uwielbienia i służbę]. Musi być ona słuchana z wielką czcią.
32. Pierwsze kompendium jest nazywane Widjeśwara Saṁhitā, drugie Rudra Saṁhitā, trzecie to Śata-Rudrā a czwarte Koti-Rudrā
33. Piąte kompendium jest nazywane Umā Saṁhitā, szóste Kailāsa Saṁhitā a siódme to Wājawījā. Tak oto w tej Purāṇa jest siedem Saṁhitā.
34. Ta boska Purāṇa składająca się z siedmiu Saṁhitā i nazywana imieniem Śiwa jest na równi z Brahmanami (czyli tekstami wedyjskimi) i obdarza realizacją, która jest nadrzędna do wszystkiego innego.
35. Tego, kto czyta całą Śiwapurāṇa bez omijania żadnej z siedmiu Saṁhitā można nazwać Dźīwanmukta (żyjącą wyzwoloną duszą).
36. O mędrcze, ignorant jest miotany w oceanie światowego życia dopóki doskonała Śiwapurāṇa nie dotrze do jego uszu.
37. Jaką korzyść daje słuchanie wielu świętych tekstów i innych mylących Purāṇa? Śiwapurāṇa sama głośno ogłasza (swą gotowość) do udzielenia zbawienia.
38. Dom, w którym odbywa się dyskusja nad tą Śiwapurāṇa staje się świętym centrum. Niszczy ona grzechy mieszkańców domu.
39. Tysiące ofiarowań koni¹¹ i setki ofiarowań Wādźapeja¹² nie mają wartości nawet szesnastej części Śiwapurāṇa.
40. O najlepszy z mędrców, grzesznik jest zwany grzesznikiem do chwili, gdy wysłucha z wielkim oddaniem Śiwapurāṇa.
41. Święte rzeki, Gaṅgā i inne, siedem świętych miast¹³ i Gajā nigdy nie mogą się równać z Śiwapurāṇa.
42. Jeśli ktoś pragnie najwspanialszego z celów (Wyzwolenia) powinien recytować przynajmniej strofę lub nawet połowę strofy z Śiwapurāṇa.
43. Ten kto nieustannie słucha Śiwapurāṇa w pełni pojmując jej znaczenie lub po prostu czyta ją z oddaniem, jest bez wątpienia chwalebną duszą.
44. Pan Maheśāna (Śiwa) jest niezmiernie zadowolony z mądrego człowieka, który czyta Śiwapurāṇa gdy śmierć jest bliska. Pan Śiwa przyznaje mu miejsce w swej własnej sferze.
45. Ten, kto adoruje tę Śiwapurāṇa z wielkim oddaniem, raduje się w świecie wszystkimi upragnionymi obiektami i osiąga Śiwaloka.
46. Kto nigdy nie zaniedbuje oddania dla Śiwapurāṇa i kto zachowuje tę księgę zawiniętą w jedwabną tkaninę, będzie zawsze szczęśliwy.
47. Święta Śiwapurāṇa, jedyne co posiada wielbiciel Śiwa, powinna być pracowicie używana przez osobę, która pragnie szczęścia tutaj i poza tym światem.
48. Święta Śiwapurāṇa, która harmonizuje cztery cele życia (cnotę, bogactwo, miłość i zbawienie) musi być zawsze słuchana i czytana z wielkim oddaniem.
49. Ta Śiwapurāṇa, najwspanialszy zwiastun doskonałego dobrobytu wśród Wed, Itihās i innych świętych tekstów musi być dogłębnie zrozumiana przez tych, którzy szukają zbawienia.
50. Ta Śiwapurāṇa jest największym ratunkiem znawców Ātmana (Duchowych Poszukiwaczy) na zawsze; jest najszlachetniejszym obiektem wartym uwielbienia przez dobrego człowieka; likwiduje ona trzy rodzaje niedoli (czyli fizyczne choroby, obce ataki i boskie nieszczęścia); zawsze harmonizuje ze szczęściem; i jest bardzo przyjemna dla wszystkich Dewów, na czele z Brahmā, Hari i Īśa.
51. Z umysłem niezmiernie zachwyconym kłaniam się Śiwapurāṇa na zawsze. Niech Śiwa będzie zadowolony i obdarzy mnie oddaniem do Jego stóp.

Rozdział 2 – Wyzwolenie Dewarādźa

Śaunaka powiedział:

1. O Sūta, ty jesteś najszczęśliwszym znawcą największej Prawdy. Dzięki swemu wielkiemu współczuciu opowiedziałeś nam tę cudowną historię.
2. Wysłuchaliśmy to cudowne opowiadanie, które niszczy mnóstwo grzechów, oczyszcza umysł i zjednuje Pana Śiwa.
3. Dzięki twemu współczuciu zdecydowanie uświadomiliśmy sobie, że nie ma nic tak pięknego i miłego jak ta historia. Uczyń szczęśliwym cały świat.
4. Kim są ci pośród grzeszników w epoce Kali, którzy zostają uświęceni przez tę historię? Prosimy, oświeć nas. Uszczęśliw cały świat.

Sūta odpowiedział:

5. W ten sposób zostają oczyszczeni ludzie, którzy notorycznie popełniają grzechy, złe osoby oddające się złośliwym działaniom i osoby o lubieżnym usposobieniu.
6. To jest wielka Dźńānajadźńa (ofiarny rytuał mądrości); przynosi światową radość a także zbawienie; rozpędza wszystkie grzechy i raduje Śiwa.
7. Zostają przez nią uświęceni ludzie przepełnieni przez pragnienie chciwości, ci, którzy są pozbawieni prawdomówności, ci, którzy oczerniają nawet własnych rodziców, wyniośle zarozumiali i osoby skłonne do gwałtownych działań.
8. Ci, którzy nigdy nie praktykują obowiązków swych Warṇa ani Āśrama (kast i etapów życia) i ci o złośliwym temperamencie zostają uświęceni przez tą Dźńānajadźńa nawet w epoce Kali.
9. Ci, którzy nałogowo praktykują oszukiwanie i ci, którzy są bezwzględni i o okrutnym usposobieniu, wszyscy oni zostają uświęceni przez tą Dźńānajadźńa nawet w epoce Kali.
10. Ci, którzy sprzeniewierzają bogactwo brahminów i przez to odżywiają siebie i ci, którzy oddają się ohydnym zbrodniom cudzołóstwa, oni zostają uświęceni przez tę Dźńānajadźńa nawet w epoce Kali.
11. Ci, którzy zawsze oddają się grzesznym działaniom i ci, którzy są łajdakami o niegodziwych umysłach, oni zostają uświęceni przez tą Dźńānajadźńa nawet w epoce Kali.
12. Ludzie o nieczystych zwyczajach i niegodziwych umysłach, ludzie, którzy nie znają pokoju i ludzie, którzy zagarniają świątynie i świątynne posiadłości, ci zostają uświęceni przez tą Dźńānajadźńa nawet w epoce Kali.
13. Zasługa pochodząca z tej Purāṇa niszczy wielkie grzechy, przynosi światowe przyjemności i zbawienie i raduje Pana Śiwa.
14. W tym kontekście jako przykład cytowana jest starożytna anegdota, która całkowicie usuwa grzechy.
15. W mieście Kirātas mieszkał skrajnie biedny brahmin i niedouczony w wiedzy (brahmińskiej). Zwykł on sprzedawać różne rodzaje napojów i miał awersję do wielbienia bogów i do szlachetnych uczynków.
16. Nigdy nie praktykował codziennych modlitw Sandhjā ani ablucji. Jego praktyka przypominała styl życia Waiśjów. Nigdy nie wahał się oszukiwać łatwowiernych osób. Na imię miał Dewarādźa.
17. Przez mordowanie lub używanie innych oszukańczych metod okradał Brahminów, Kszatrijów, Waiśjów, Śūdrów i innych.
18. Tak oto dzięki plugawym metodom zgromadził wiele bogactw. A ponieważ był grzesznikiem, nawet najmniejsza część jego bogactwa nie została wykorzystana do cnotliwych działań.
19. Pewnego razu ten brahmin udał się do jeziora, aby wziąć kąpiel. Tam zobaczył nierządnicę o imieniu Śobhāwatī i był bardzo poruszony jej widokiem.
20. Piękna kobieta była ogromnie zadowolona dowiedziawszy się, że bogaty brahmin stał się niewolnikiem jej zachcianek. Serce brahmina wypełniło się miłością dzięki jej przyjemnej mowie.
21. Zdecydował się z nią ożenić, a ona zgodziła się przyjąć go na męża. Tak oto ich wzajemna miłość, z którą się obnosili, trwała przez długi czas.
22. Siedząc, leżąc, jedząc, pijąc i bawiąc się wzajemnie ze sobą, nie różnili się od żadnej innej poślubionej pary.
23. Pomimo, że jego matka, ojciec, pierwsza żona i inni mu to odradzali, nigdy nie baczył na ich słowa i kontynuował swe grzeszne działania.
24. Pewnego razu stał się tak rozgniewany, że zabił swą matkę, ojca i poślubioną żonę w nocy kiedy spali i zagarnął ich bogactwo.
25. Zakochany w kurtyzanie przekazał jej swe własne bogactwo, a także bogactwo które złupił swemu ojcowi, matce i pierwszej żonie.
26. W towarzystwie swej ladacznicy jadł różne rodzaje zakazanego pokarmu i stał się uzależnionym od wina i alkoholu, a także jadł pokarm z tego samego talerza co jego konkubina.
27. Pewnego razu, przez przypadek, przybył on do miasta Pratiszṭhāna.¹⁴ Zobaczył tam świątynię Śiwa, gdzie zgromadzili się święci ludzie.
28. W czasie swego pobytu w tym miejscu, dotknęła go wysoka gorączka. Usłyszał on przemówienie o Śiwa wygłoszone przez brahmina.
29. Brahmin Dewarādźa cierpiąc od gorączki zmarł pod koniec miesiąca. Został zakuty w kajdany przez służących Jama i przemocą zabrany do miasta Jama.
30-33. W międzyczasie pomocnicy Śiwa ubrani na biało, wysmarowani popiołami na całym ciele, noszący girlandy Rudrāksza i trzymający trójzęby ruszyli gniewnie z Śiwaloka i dotarli do miasta Jama. Grozili oni służącym Jama (Boga śmierci) i pobili ich. Uwalniając Dewarādźa z ich uścisków, posadzili go w cudownym pojeździe powietrznym. Gdy mieli już wystartować do Kailāsa podniósł się wielki tumult w środku miasta Jama, słysząc który sam Dharmarādźa (Bóg Śmierci) wyszedł ze swej siedziby.
34. Widząc czterech posłańców, którzy wyglądali jak repliki Samego Rudra, Dharmarādźa, znawca moralności, uhonorował ich zgodnie ze zwyczajem.
35. Jama dowiedział się wszystkiego dzięki objawieniu swej mądrości. Ze strachu nie przesłuchał szlachetnych pomocników Śiwa.
36. Należycie uhonorowani i uczczeni przez Jama, udali się oni do Kailāsa i oddali brahmina Śrī Śiwa, samemu oceanowi miłosierdzia i boskiej matce Pārwatī.
37. Błogosławiona zaiste jest historia Śiwapurāṇa, najświętszej ze świętych historii, której zwykłe wysłuchanie daje prawo do zbawienia nawet największemu grzesznikowi.
38. Wielka siedziba Sadāśiwa jest najwspanialszą z siedzib i najdostojniejszym z miejsc, które wedyjscy uczeni wychwalali jako znajdujące się ponad wszystkimi Lokami (światami).
39-40. Podły bramin Devarādźa, uzależniony od wina, zakochany w podłej nierządnicy, zabójca swego własnego ojca, matki i żony, który z chciwości za pieniędzmi zabił wielu braminów, kszatrijów, waiśjów i śūdrów i innych, stał się wyzwoloną duszą natychmiast po osiągnięciu tej najwyższej Loki.

Rozdział 3 – Rozwiane złudzenia i nieprzywiązanie Ćańćulā

Śaunaka powiedział:

1. O Sūta o wielkim rozumie, tyś jest nadzwyczaj błogosławiony i wszechwiedzący. Przez twą łaskę jestem zaspokojony do syta wciąż na nowo.
2. Mój umysł raduje się wielce słysząc tą starą anegdotę. Proszę opowiedz inną historię podobnie wzmagającą oddanie do Śiwa.
3. Nigdzie na świecie nie ma tych, którzy piją nektar uświetniony wyzwoleniem. Ale w stosunku do nektaru historii o Śiwa jest inaczej. Gdy zostaje wypity
natychmiast udziela wyzwolenia.
4. Tyś jest błogosławiony, błogosławiony zaiste. Błogosławiona, błogosławiona jest opowieść o Śiwa, po usłyszeniu której człowiek osiąga Śiwalokę.

Sūta powiedział:

5. O Śaunaka, proszę posłuchaj co ci opowiem, chociaż jest to wielka tajemnica, ty jesteś najlepszym wśród wedyjskich uczonych i wiodącym wielbicielem Śiwa.
6. Jest nadmorska wioska „Bāszkala”¹⁵ gdzie mieszkają grzesznicy pozbawieni wedyjskich cnót.
7. Są oni niegodziwymi rozpustnikami z oszukańczymi sposobami utrzymania, ateistami, rolnikami noszącymi bronie i cudzołożnymi zbójami.
8. Nie znają nic o prawdziwej wiedzy, nieprzywiązaniu i prawdziwej cnocie. Mają zwierzęcą umysłowość i przykładają dużo uwagi do słuchania złych plotek i znieważania.
9. Ludzie z różnych kast są po równi łajdakami, nigdy nie przykładającymi uwagi do swych obowiązków. Przyciągani zawsze do światowych przyjemności zawsze są pochłonięci w jednym lub innym złym działaniu.
10. Wszystkie kobiety także są na równi oszukańcze, nierządne i grzeszne. O złym usposobieniu, o rozwiązłej moralności są pozbawione dobrego zachowania i zdyscyplinowanego życia.
11. We wsi „Bāszkala” zamieszkanej przez niegodziwców, był zepsuty bramin o imieniu Binduga.
12. Był on nikczemnym grzesznikiem przemierzającym złe ścieżki. Chociaż miał piękną żonę, był zakochany w prostytutce. Jego namiętność dla niej całkowicie zaniepokoiła jego umysł.
13. Porzucił swą oddaną żonę Ćańćulę i obezwładniony strzałami Amora pogrążył się w seksualne figle z prostytutką.
14. Wiele lat tak minęło bez osłabnięcia jego złych działań. Ćańćulā bała się naruszać swej czystości, choć uderzenia Kupida przyniosły jej udrękę (spokojnie przez krótką chwilę).
15. Ale później gdy jej młodzieńcze zdrowie i burzliwa seksualność wzrosły, wściekłe ataki Amora stały się dla niej nieznośne i wstrzymała się od ścisłego trzymania się swego moralnego postępowania.
16. Bez wiedzy męża zaczęła oddawać się stosunkom seksualnym ze swym grzesznym kochankiem w nocy. Upadłszy przeto z Sāttwicznych cnót zaczęła podążać swymi złymi drogami.
17. O mędrcze, pewnego razu zobaczył on swą żonę miłośnie oddającą się nocą stosunkowi płciowemu ze swym kochankiem.
18. Widząc swą żonę tak wypartą przez kochankę w nocy z furią ruszył ku nim.
19. Gdy nędzny zdradziecki kochanek dowiedział się, że niegodziwy Binduga powrócił do domu, uciekł natychmiast z tego miejsca.
20. Niegodziwy Binduga złapał swą żonę i z groźbami i ubliżaniem bił ją wciąż na nowo.
21. Nierządna i niegodziwa kobieta Ćańćulā tak pobita przez męża stała się rozwścieczona i przemówiła do swego niegodziwego męża.

Ćańćulā powiedziała:

22. Jakże podłym jesteś, ty oddajesz się stosunkom płciowym ze swą nierządnicą każdego dnia. Odrzuciłeś mnie, swą żonę, każdego dnia gotową służyć ci moim młodzieńczym ciałem.
23. Jestem twą młodą dziewicą obdarzoną pięknem i mentalnie poruszoną przez pożądanie. Powiedz mi jaki innym kierunek mogę obrać, kiedy odmówiono mi miłosnej zabawy z mym mężem.
24. Jestem bardzo piękna i podniecona rozkwitem świeżej młodości. Pozbawiona stosunku płciowego z tobą jestem krańcowo udręczona. Jak mogę znieść mękę namiętności?

Sūta powiedział:

25. Ten niegodziwy brahmin Binduga, gdy usłyszał tak swą żonę, głupi i niechętny swym własnym obowiązkom, powiedział do niej.

Binduga powiedział:

26. Zaprawdę prawdą jest co powiedziałaś z umysłem wzburzonym przez namiętność. Proszę posłuchaj, moja droga żono, coś ci powiem, co przyniesie ci korzyść. Nie musisz się obawiać.
27. Uprawiaj swe seksualne igraszki z dowolną liczbą kochanków. Żaden strach nie musi przychodzić do twego umysłu. Zdobądź od nich tyle bogactwa ile tylko potrafisz i obdarz ich wystarczającą przyjemnością seksualną.
28. Musisz oddawać mi całą sumę. Wiesz, że jestem zakochany w mej konkubinie. Tak nasze wspólne interesy będą zabezpieczone.

Sūta powiedział:

29. Słysząc te słowa swego męża, jego żona Ćańćulā stała się niezmiernie zadowolona i przystała na jego zdeprawowaną propozycję.
30. Dobiwszy tak wspólnego nikczemnego targu, dwie niegodziwe osoby – mąż i żona – bez strachu kontynuowali swe złe działania.
31. Głupia para zmarnowała tak mnóstwo czasu poddając się swym haniebnym działaniom.
32. Grzeszny Binduga, bramin z kobietą Śūdrą za konkubinę, zmarli po kilku latach i upadli do Piekła.
33. Głupi człowiek cierpiał męki i tortury w Piekle przez wiele dni. Następnie stał się duchem w okolicy gór Windhja będąc dalej strasznie grzesznym.
34-35. Po śmierci swego męża, niegodziwego Bindugi, kobieta Ćańćulā dalej przebywała w swoim domu ze swymi synami. Kobieta wciąż nierozumnie kontynuowała swe miłosne figle z kochankami aż do czasu kiedy już dłużej nie zachowywała swych młodzieńczych czarów.
36. Z powodu boskiego wstawiennictwa nastała szansa, że pewnego szczęśliwego razu zdarzyło jej się udać do świątyni Gokarṇa¹⁶ w towarzystwie swych krewnych.
37. Przypadkowo wędrując tu i tam z krewnymi, zdarzyło jej się wziąć kąpiel w świętym stawie jako zwykłą rutynową sprawę.
38. W pewnej świątyni uczony o boskiej mądrości dawał wykład o świętej historii Śiwapurāṇy, którą zdarzyło jej się usłyszeć.
39-40. Kawałek, który wpadł do jej uszu był kontekstem w którym powiedziano, że słudzy Jamy przystawia rozgrzane do czerwoności żelazo do waginy kobiet, które oddają się stosunkom seksualnym ze swymi kochankami. To opowiadanie uczynione przez Paurāṇika by zwiększyć nieprzywiązanie, sprawiło, że kobieta zadrżała ze strachu.
41. Na końcu wykładu, gdy wszyscy ludzie się rozeszli, przerażona kobieta podeszła do uczonego bramina i przemówiła do niego w zaufaniu.

Ćańćulā powiedziała:

42. O szlachetny panie, proszę wysłuchaj o niegodziwych działaniach, których się dopuściłam bez poznania wiedzy o mych prawdziwych obowiązkach. O panie, słysząc to samo proszę zlituj się nade mną i podnieś mnie.
43. O panie, z umysłem całkowicie omamionym popełniłam sam największy grzech. Oślepiona przez pożądanie spędziłam całą swą młodość na nieznającej umiaru prostytucji.
44. Dzisiaj słysząc twój uczony wykład, obfitujący w odczucia nieprzywiązania stałam się niezmiernie przerażona i bardzo drżę.
45. Wstyd nade mną, głupią grzeszną kobietą omamioną przez pożądanie, naganną, przywiązaną do światowych przyjemności i niechętną do własnych obowiązków.
46. Bezwiednie wielki grzech który tworzy wielkie cierpienie został przeze mnie popełniony w zamian za przemijający błysk przelotnej przyjemności, karygodne działanie.
47. Niestety, nie wiem do jakiego strasznego celu mnie to doprowadzi. Mój umysł był zawsze skierowany ku złym drogom. Który mędrzec przyjdzie mi tam na pomoc?
48. W czasie śmierci jak mam zmierzyć się z przerażającymi posłańcami Jamy? Jak będę się czuła, gdy przemocą zawiążą pęta wokół mej szyi?
49. Jak mam znosić w Piekle siekanie mego ciała na kawałki? Jak mam znosić szczególną torturę, która jest nadmiernie bolesna?
50. Opłakuję swój los. Jak mogę w spokoju podążać dalej w aktywności mych organów zmysłowych w czasie dnia? Wstrząśnięta niedolą, jak mam spokojnie spać w nocy!
51. Niestety! Jestem unicestwiona! Jestem spalona! Moje serce jest rozdarte na kawałki! Jestem skazana w każdym względzie. Jestem grzesznicą wszystkich rodzajów.
52. O przeciwne Przeznaczenie! To ty skierowałeś mój umysł wzdłuż linii zła. Z nienawistnym uporem zmusiłeś mnie do popełnienia wielkich grzechów. Zostałam zwiedziona ze ścieżki mego obowiązku, która obdarzyłaby wszelką szczęśliwością.
53. O Braminie, mój obecny ból jest milion razy większy niż ból człowieka nabitego na pal, albo zepchniętego ze szczytu góry.
54. Mój grzech jest tak wielki, że nie może zostać zmyty nawet, jeśli dokonam ablucji w rzece Gańgā przez sto lat ani nawet jeśli wykonam sto ofiarowań.
55. Cóż mam czynić? Gdzie mam się udać? W kim mam przyjąć schronienie? Upadam w ocean Piekła. Kto mnie może ocalić w tym świecie?
56. O szlachetny panie, tyś jest mym nauczycielem. Tyś jest mą matką. Tyś jest mym ojcem. Szukam schronienia w Tobie. Jestem w żałosnym stanie. Podnieś mnie; podnieś mnie.

Sūta powiedział:

Inteligentny Bramin miłosiernie podniósł Ćańćulę, która stała się napełniona wstrętem (do światowych spraw) i upadła do jego stóp. Następnie ten Bramin przemówił (co następuje).

Rozdział 4 – Zbawienie Ćańćulā

Brahmin powiedział:

1-2. O Brahminī, na szczęście uświadomiłaś to sobie we właściwym czasie usłyszawszy historię Śiwapurāṇa, która sprzyja nieprzywiązaniu. Nie bój się. Szukaj schronienia w Śiwa. Wszystkie grzechy znikają natychmiast przez łaskę Śiwa.
3. Wyjaśnię ci ten wielki przedmiot związany z uwielbianiem Śiwa, po usłyszeniu którego twoja droga będzie zawsze przyjemna.
4. To przez słuchanie doskonałej opowieści twój umysł skierował się teraz na czystą ścieżkę skruchy i odcięcia od światowych przyjemności.
5. Skrucha jest jedynym sposobem zadośćuczynienia dla wszystkich grzeszników. Święci wychwalali ją jako jedyną drogę pokuty za wszystkie grzechy.
6. Czystość może zostać urzeczywistniona jedynie przez skruchę. Jeśli grzesznik pokutuje w sposób doradzony przez świętych, to usuwa wszystkie grzechy.
7. Po należnej pokucie staje się on wolny od strachu. Przez skruchę bez wątpienia osiąga zbawienie.
8. Umysłowaej czystość, którą uzyskuje się dzięki słuchaniu opowieści Śiwapurāṇa, nie można uzyskać żadnymi innymi sposobami.
9. Tak jak lustro staje się wolne od kurzu, kiedy zostaje przetarte szmatką, tak też umysł jest bez wątpienia oczyszczony przez słuchanie tej opowieści.
10. Śiwa w towarzystwie Ambā przebywa w umysłach czystych ludzi. Uświęcona dusza osiąga następnie sferę Śiwa i Ambā.
11. Stąd ta opowieść jest środkiem do osiągnięcia poczwórnego celu życia. To dlatego Mahādewa gorliwie ją stworzył.
12. Słuchanie opowieści o małżonku Pārwatī (Śiwa) przynosi stałą kontemplację. Kontemplacja prowadzi do doskonałej wiedzy, która z pewnością przynosi zbawienie.
13. Osoba, która w tych narodzinach słucha opowieści, mimo, że nie medytuje, urzeczywistnia to samo w kolejnym wcieleniu, po którym osiąga cel, jakim jest Śiwa.
14. Wielu skruszonych grzeszników medytowało nad Śiwa po usłyszeniu tej opowieści i osiągnęło zbawienie.
15. Słuchanie tej doskonałej opowieści jest przyczyną szczęśliwości dla wszystkich ludzi. Właściwie rozważona, rozwiewa choroby światowej niewoli.
16. Słuchanie opowieści o Śiwa, stałe nad nim medytacje i ciągłe rozmyślanie z pewnością oczyszcza umysł.
17. To (czystość umysłu) prowadzi medytującego do oddania dla Maheśa i jego dwóch synów (Gaṇeśa i Kārtikeja). Z ich błogosławieństwami bez wątpienia osiąga się wyzwolenie.
18. Osoba pozbawiona tego oddania z umysłem zaplątanym w niewoli ignorancji jest prymitywem. Nigdy nie może zostać wyzwolona z niewoli światowości.
19. Stąd, o brahmińska pani, odwróć się od światowych przyjemności. Słuchaj z oddaniem uświęcającej opowieści o Śiwa.
20. Twój umysł, w miarę słuchania doskonałej opowieści o Śiwa, Najwyższej Duszy, stanie się czysty a następnie urzeczywistnisz wyzwolenie.
21. Wyzwolenie jest zapewnione w każdych narodzinach osobie, która medytuje nad lotosowymi stopami Śiwa z czystym umysłem. To prawda, mówię prawdę.

Sūta powiedział:

22. Powiedziawszy to, ten doskonały brahmin z umysłem topiącym się od litości przestał mówić i z czystością duszy skierował uwagę na medytację nad Śiwa.
23. Żona Binduga zwana Ćańćulā, gdy usłyszała tą przemowę brahmina, uradowała się, a jej oczy wypełniły się łzami.
24. Z wielkim zachwytem w swym sercu upadła do stóp brahmina. Ćańćulā z dłońmi złączonymi razem powiedziała: „Jestem błogosławiona”.
25. Potem podniosła się z wielkim umysłowym poruszeniem. Z dłońmi złączonymi razem, drżącymi z podekscytowania słowami, kobieta o dobrym intelekcie w swym nieprzywiązanym nastroju powiedziała do brahmina, wielkiego wielbiciela Śiwa.

Ćańćulā powiedziała:

26. O mój panie, wielki brahminie, wielbicielu Śiwa, jesteś błogosławiony. Jesteś obdarzony wizją Prawdy. Jesteś poświęcony udzielaniu pomocy innym. Należy ci się miejsce wśród wielkich świętych ludzi.
27-28. O świątobliwy, jestem na skraju upadku w ocean Piekła. Ocal mnie. Jestem teraz szczerze spragniona słuchania Purāṇa. Słuchając tej doskonałej historii stanę się pozbawioną przywiązania do światowych przyjemności.

Sūta powiedział:

29. Powiedziawszy tak z czcią otrzymała błogosławieństwo brahmina. Spragniona słuchania Purāṇa przebywała tam służąc mu.
30. Inteligentny brahmiński wielbiciel na miejscu opowiedział kobiecie opowieść Purāṇa.
31. Tak oto w tym świętym centrum od tego doskonałego brahmina wysłuchała doskonałej opowieści Śiwapurāṇa.
32. Słuchając tego doskonałego opowiadania, które zwiększyło jej oddanie, wiedzę i nieprzywiązanie i zaowocowało wyzwoleniem, stała się wielce błogosławiona.
33. Lubiana przez dobrego nauczyciela szybko osiągnęła czystość umysłu. Dzięki błogosławieństwom Śiwa mogła medytować nad formami i cechami Śiwa.
34. Tak, schroniwszy się w dobrym nauczycielu, jej umysł został przyciągnięty ku Śiwa. Nieustannie medytowała nad czującym błogim ciałem Śiwa.
35-36. Chodziła ubrana w korę drzew i miała splątane włosy. Smarowała ciało popiołami. Nosiła girlandy z korali Rudrāksza. Każdego dnia dokonywała ablucji w świętej wodzie. Regularnie powtarzała imiona Śiwa. Unormowała swą mowę i dietę. Uzyskała względy Śiwa w sposób polecony przez nauczyciela.
37. O Śaunaka, w taki sposób przez długi czas Ćańćulā kontynuowała medytację nad Bogiem Śiwa.
38. Gdy zastrzeżony okres czasu minął, Ćańćulā w swej praktyce trojakiego¹⁷ oddania odrzuciła bez żadnego problemu swe ciało.
39. Przybył tam szybko boski powietrzny pojazd, świecący olśniewającymi kolorami, wysłany przez Samego Tripurāri¹⁸ (Śiwa), otoczony przez Jego służących.
40. Oczyszczona z nieczystości i grzechu wsiadła do pojazdu powietrznego i została natychmiast zabrana do miasta Śiwa przez szlachetnych służących władcy.
41. Przybrała ona boską formę. Jej kończyny były boskie w swych cechach. Przybrała formę Gaurī z sierpem księżyca jako koroną i boskimi ozdobami świecącymi olśniewająco.
42. Zobaczyła trójokiego Mahādewa, wieczystego, któremu służyli Wiszṇu, Brahmā i inni bogowie.
43. Miał on jasność dziesięciu milionów słońc i był z szacunkiem obsługiwany przez Gaṇeśa, Bhṛṅgi, Nandīśa Wīrabhadreśwara i innych.
44. Jego szyja miała niebieską barwę; miał pięć twarzy, troje oczu, sierp księżyca jako herbową ozdobę a jego lewa strona była wydzielona dla Gaurī, która miała jasność błyskawicy.
45. Miał białą cerę jak kamfora i nosił wszystkie ozdoby. Wysmarowany białymi popiołami na całym ciele i odziany w biały materiał, jaśniał błyszcząco.
46. Kobieta Ćańćulā stała się bardzo uradowana widząc Śaṅkara. W przypływie zachwytu kłaniała się przed Nim wciąż na nowo.
47. Złączyła swe dłonie z wielką rozkoszą, miłością i pokorą. W swym wielkim zachwycie roniła łzy radości i miała uczucie, że włosy stoją jej dęba.
48. Z sympatią pozwolono jej zbliżyć się do Pārwatī i Śaṅkara, który łaskawie na nią spojrzał.
49. Tak oto Ćańćulā, ukochana żona Binduga, osiągnęła boską formę i została pobłogosławiona boskimi rozkoszami i uczyniona towarzyszką Pārwatī.
50. W tamtej trwałej siedzibie doskonałej błogości i wzniosłego blasku uzyskała stałe zamieszkanie i nieprzerwaną przyjemność.

Rozdział 5 – Zbawienie Binduga

Śaunaka powiedział:

1-2. O Sūta, szczęśliwy Sūta, tyś jest błogosławiony z twym umysłem pochłoniętym w Śiwa. Historia, którą nam opowiedziałeś jest piękna i sprzyja zwiększeniu oddania. Co uczyniła kobieta Ćańćulā po osiągnięciu swego zbawienia? O inteligentny, proszę opowiedz mi w szczegółach również historię jej męża.

Sūta powiedział:

3. Kiedyś podeszła do bogini Umā Pārwatī.¹⁹ Pokłoniła się i ofiarowała modlitwy z dłońmi złożonymi w przypływie zachwytu.

Ćańćulā powiedziała:

4. O ty, która jesteś matką Skanda, córko góry, ludzie zawsze Tobie służą. O ukochana Śiwa, dawczyni wszelkich przyjemności, mająca formę Najwyższego Brahmana.
5. Tyś jest godna tego, by służyli ci Wiszṇu, Brahmā i inni. Tyś jest zarówno obdarzona jak i pozbawiona atrybutów. Tyś jest subtelną pierwotną Prakryti, z Bytem, Świadomością i Błogością jako twymi formami.
6. Ty stwarzasz, utrzymujesz i niszczysz. Ty władasz trzema Guṇa. Tyś jest schronieniem trzech typów boskich istot. Ty utrzymujesz Brahmā, Wiszṇu i Maheśa.

Sūta powiedział:

7. Ofiarowując tak swe modlitwy do Bogini, Ćańćulā, która osiągnęła zbawienie, przestała mówić, z pochylonymi ramionami i oczami wypełnionymi łzami miłości.
8. Pārwatī, ukochana Śiwa, zawsze sprzyjająca swym wielbicielom, była bardzo poruszona przez współczucie i powiedziała z miłością do Ćańćulā.

Pārwatī powiedziała:

9. O Ćańćulā, moja przyjaciółko, jestem szczęśliwa słysząc twą modlitwę. O piękna kobieto, czym jest dar, którego ode mnie pragniesz? Powiedz mi. Nie ma nic, czego nie mogłabym ci dać.

Sūta powiedział:

10. Tak zachęcona przez Giridźā, Ćańćulā pokłoniła się przed nią. Schylając swą głowę i złączając dłonie z wielkim oddaniem poprosiła ją.

Ćańćulā powiedziała:

11. O Niebiańska Giridźā, nie wiem gdzie jest teraz mój mąż ani dokąd się uda. O miłosierna, umiłowana przez utrapionych, spraw proszę, abym mogła do niego dołączyć.
12. O wielka bogini Maheśānī, mój mąż miał kobietę Śūdra jako konkubinę. Umarł przede mną. Nie wiem co przytrafiło się temu grzesznikowi.

Sūta powiedział:

13. Słysząc te słowa jakie wypowiedziała Ćańćulā, Pārwatī, córka Himālaja, która miłuje sprawiedliwość, odpowiedziała z uczuciem.

Giridźā powiedziała:

14. O córko, twój niegodziwy, grzeszny mąż Binduga, bezrozumny nędznik zakochany w prostytutkach był w piekle po swej śmierci.
15. Przeszedł przez różne tortury przez wiele lat i teraz, z powodu nagromadzonych grzechów, stał się Piśāća w górach Windhja.
16. Nawet teraz ten niegodziwiec przechodzi przez różne bolesne tortury. Przebywając w formie Piśāća ma on tylko wiatr do jedzenia i cierpi różnego rodzaju męki.

Sūta powiedział:

17. Słysząc te słowa Gaurī, Ćańćulā trzymająca się pomyślnych rytuałów, była przepełniona przez ból na wieść o cierpieniach męża.
18. Uspokoiła jakoś swój umysł, pokłoniła się przed Maheśwarī i ze strapionym sercem spytała boginię.

Ćańćulā powiedziała:

19. O Maheśwarī, o dobra bogini, bądź dla mnie łaskawa. Proszę uwolnij mego męża, tego niegodziwego sprawcę złych działań.
20. Czy jest jakiś sposób, aby mój mąż, grzeszny nieszczęśnik o skrzywionym intelekcie, mógł osiągnąć zbawienie? O bogini, oddaję Ci cześć. Proszę, wyjaśnij mi to.

Sūta powiedział:

21. Słysząc te słowa kobiety, Pārwatī, życzliwie nastawiona do wielbicieli, odpowiedziała swej towarzyszce Ćańćulā, radując się w swym sercu.

Pārwatī powiedziała:

22. Jeśli twój mąż usłyszy świętą opowieść Śiwa, przezwycięży całkowicie niedolę i osiągnął zbawienie.
23. Słysząc te słowa Gaurī będące niemal nektarem, zgięła ramiona, złączyła dłonie i kłaniała się przed nią wielokrotnie z wielkim oddaniem.
24. Poprosiła ona boginię, aby dała szansę mężowi, by mógł wysłuchać opowieści dla zgładzenia grzechów i osiągnięcia odkupienia.

Sūta powiedział:

25. Wielokrotnie proszona przez kobietę, Gaurī, ukochana Śiwa, zlitowała się nad nią, (czyniąc tym samym jasnym to, że jest) życzliwie nastawiona do swych wielbicieli.
26. Z miłością posłała króla Gandarwa – Tumburu, który zwykł śpiewać pieśni chwały dla Śiwa. Córka Himālaja powiedziała do niego tak.

Giridźā powiedziała:

27. O Tumburu, ulubieńcu Śiwa, zawsze gotowy spełniać moje życzenia, najwyższe szczęście niech będzie z tobą. Towarzysz tej pani natychmiast do góry Windhja.
28. Jest tam potwornie straszny Piśāća. Opowiem ci całą jego historię. Ty również będziesz chciał ją poznać.
29. W swym poprzednim życiu piśāća był brahminem. Był wtedy mężem tej kobiety, która jest teraz moją towarzyszką. Był on bardzo niegodziwy i miał konkubinę spośród Śudrów.
30. Był on nieczysty, nigdy nie wykonywał codziennych ablucji i modlitw Sandhjā. Jego umysł był zawsze zbrukany gniewem. Jadł wszelkie rodzaje plugawych rzeczy. Kłócił się z dobrymi ludźmi i cokolwiek zaczął robić, było to złe.
31. Był brutalny w postępowaniu, nosił bronie i okrutnie znęcał się nad biednymi ludźmi. Zwykł jeść jedzenie lewą ręką. Podpalał ogień pod cudze domostwa.
32. Był przyjazny wobec Ćāṇḍāla. Każdego dnia zaznawał rozkoszy w towarzystwie prostytutek porzucając własną żonę. Oszukańczy grzesznik znajdował przyjemność w zadawaniu się ze zdeprawowanymi ludźmi.
33. W złym towarzystwie z nierządnicami zniszczył wszystkie swoje zasługi. Poza tym pożądając wciąż coraz więcej bogactwa, uczynił własną żonę bezwstydną nałożnicą jej kochanków.
34. Jego złe postępki trwały aż do ostatnich chwil jego życia i gdy zmarł, powędrował do miasta boga Jama, strasznego miejsca gdzie grzesznicy zbierają owoce swych przestępstw.
35. Po przejściu przez tortury wielu piekieł, niegodziwy nędznik błąka się teraz w górach Windhja jako zakłamany, grzeszny Piśāća.
36. Opowiedz przed nim świętą, uświęcającą opowieść świętej Śiwapurāṇa, która gładzi wszystkie grzechy.
37. Natychmiast po usłyszeniu wielkiej opowieści Śiwapurāṇa jego dusza zostanie oczyszczona z grzechów i porzuci on żywot demona.
38. Następnie uwolnisz tego Binduga od pełnego męki stanu Piśāća i przywieziesz go w pojeździe powietrznym przed Pana Śiwa.

Sūta powiedział:

39. Usłyszawszy takie rozkazy Pārwatī, Tumburu, władca Gandharwa był bardzo uradowany i pomyślał wewnątrz siebie o swym wielkim szczęściu.
40-41. Tumburu, towarzysz Nārada, udał się w góry Windhja siedząc w pojeździe powietrznym w towarzystwie Ćańćulā, bezgrzesznej kobiety i zobaczył Piśāća, śmiejącego się, płaczącego i głośno krzyczącego na zmianę. Jego ciało było bardzo duże, jego szczęki ogromnie wielkie, a jego forma była bardzo poskręcana.
42. Potężny Tumburu, śpiewak najdoskonalszych pieśni chwały Śiwa, za pomocą pęt z mocą schwytał strasznego Piśāća.
43. Następnie w celu wygłoszenia wykładu Śiwapurāṇa, Tumburu poczynił dokładne uroczyste przygotowania.
44-45. Ludzie ze wszystkich światów wiele rozmawiali i dyskutowali „Och Tumburu udał się do góry Windhja²⁰ na rozkaz Bogini aby opowiedzieć historię Śiwapurāṇa i odkupić Piśāća.” Niebiańscy mędrcy także pośpieszyli do tego miejsca, aby również tego wysłuchać.
46. Bardzo pomyślne było to cudowne zgromadzenie tych, którzy się tam spotkali, chętnych, by z czcią wysłuchać Śiwapurāṇa.
47. Związali oni Piśāća pętami i zmusili go by tam usiadł. Z lutnią w swych dłoniach, Tumburu zaczął opowieść o małżonku Gaurī.
48. Rozpoczynając od piewszej Saṁhitā (kompendium) i kończąc siódmym, w jasny sposób objaśnił on całą Śiwapurāṇa wraz z jej Māhātmja (wspaniałością).
49. Z wielką nabożnością wysłuchując Śiwapurāṇa składającą się z siedmiu kompendiów, wszyscy słuchacze uważali siebie za wielce błogosławionych.
50. Piśāća także, słysząc świętą Śiwapurāṇa, odrzucił wszystkie swoje grzechy i porzucił swe mroczne ciało.
51. Przyjął on boską formę trójokiego, ozdobionego księżycem Boga (Śiwa), o białej skórze, odzianego w biały materiał z rozświetlonym blaskiem ciałem i ozdobionego wszystkimi ozdobami.
52. Przyjmując boskie ciało, chwalebny Binduga w towarzystwie swej żony śpiewał opowieść małżonka Pārwatī.
53. Widząc tak jego żonę, wszyscy boscy mędrcy mieli wspaniałą niespodziankę i byli bardzo uradowani w swych umysłach.
54. Zadowoleni po wysłuchaniu cudownej opowieści o Śiwa, powrócili do swych własnych siedzib, z zachwytem wielbiąc Śiwa.
55. Binduga w swej boskiej formie z wielką przyjemnością wspiął się do niebiańskiego pojazdu. Wysoko w niebie, ze swą żoną u boku, jasno świecił.
56. Śpiewając o przyjemnych atrybutach Śiwa, pospieszył on do regionu Śiwa w towarzystwie Tumburu i swej własnej żony.
57. Śiwa i Pārwatī powitali Binduga i został z miłością uczyniony ich służącym. Jego żona została towarzyszką Giridźā.
58. W stałej siedzibie doskonałej błogości i wzniosłego blasku osiągnął on nienaruszalną rezydencję i niezakłóconą przyjemność.
59. Tak oto opowiedziałem tę świętą anegdotę, która usuwa grzechy i jest wielce przyjemna dla Śiwa i Pārwatī w czystym i uwznioślającym oddaniu.
60. Kto słucha tego opisu z oddaniem i recytuje go pobożnie, ten będzie radował się ogromnym zadowoleniem i osiągnie wyzwolenie.

Rozdział 6 – Zasady Słuchania Śiwapurāṇa

Śaunaka powiedział:

1–2. O Sūta, o wielce inteligentny uczniu Wjāsa, pokłony tobie. Tyś jest błogosławiony wśród wielbicieli Śiwa. Twe przymioty są wielce chwalebne. Proszę opowiedz mi o zasadach słuchania Śiwapurāṇa, aby słuchający mógł osiągnąć wszystkie doskonałe owoce.

Sūta powiedział:

3. O mędrcze Śaunaka, wyjaśnię ci zasady słuchania Śiwapurāṇa, dzięki którym cały owoc może zostać osiągnięty.
4. Żyjący w rodzinie musi zaprosić astrologa i przebłagać go, aby wyznaczył pomyślny dzień na rozpoczęcie, tak, aby mogła zostać zakończona bez żadnych przeszkód.
5. Wieść musi krążyć w różnych społecznościach, że pomyślny wykład ma mieć miejsce i wszyscy, którzy szukają dobrobytu, muszą być obecni.
6. Kobiety, ludzie z kasty Śūdra i inni, którzy są odsuwani od świętych wykładów i stoją z dala od śpiewania chwał Śiwa, powinni wziąć udział w tym wykładzie, dzięki któremu mogą uzyskać jakieś oświecenie.
7. Gdziekolwiek w sąsiedztwie są wielbiciele Śiwa chętni, by słuchać pieśni chwały, z wielkim szacunkiem należy ich takze zaprosić.
8. Tak więc powinna to być wielka uroczystość gromadząca świętych ludzi na wykładzie Śiwapurāṇa, cudowne zgromadzenie.
9. Z oddaniem i z wielką czcią niech wszyscy z was będą szczęśliwi mogąc do nas dołączyć na wchłanianie nektaru Śiwapurāṇa.
10. Jeśli nie macie wystarczająco wolnego czasu, proszę zaszczyćcie zgromadzenie przynajmniej na jeden dzień. Oczywiście przyjdźcie, nawet na krótki pobyt lub na chwilę.
11. Tak wszyscy powinni zostać pokornie zaproszeni. Ci, którzy przyjdą, powinni pod każdym względem zostać gościnnie przyjęci.
12. Doskonałym miejscem na wykład Śiwapurāṇa jest świątynia Śiwa, albo święty ośrodek, albo park, albo dom prywatny.
13. Ziemia musi zostać oczyszczona, wysmarowana krowim łajnem. Musi zostać ozdobiona metalicznymi materiałami pielęgnowanymi z pełnym namaszczeniem. Cała aranżacja musi być niebiańsko dojmująca i zadowalająca zróżnicowane gusta.
14. Wszelkie śmieci muszą zostać usunięte i wszystkie niepotrzebne rzeczy muszą zostać schowane w kącie, z dala od publicznego widoku.
15. Trzeba skonstruować wysokie podium, bogato ozdobione pniakami bananowców. Całe miejsce musi być przykryte baldachimem. Należy użyć wiele owoców i kwiatów.
16. W czterech rogach należy wyciągnąć flagi i banery. Powinny zostać starannie rozmieszczone, aby dla każdego miło wyglądały.
17. Trzeba przygotować siedzenie dla Śiwa, Najwyższej duszy. Wygodne siedzenie powinno zostać przygotowane dla mówcy.
18. Dobre miejsca powinny zostać zarezerwowane dla stałych słuchaczy, gdyż są odpowiednie dla ich pozycji. O mędrcze, dla innych, przypadkowych odwiedzających, należy ustawić oddzielnie normalne, wygodne siedzenia.
19. Ludzie muszą być w miłym nastroju jak przy okazji wesela: należy unikać wszystkich światowych zmartwień i trosk.
20. Udzielający wykładu jest skierowany na północ, a słuchający na wschód. Nie ma wtedy obawy o krzyżowanie się stóp.
21. Lub wykładowca jest skierowany na wschód tak jak wielbiciel. Lub niech wykładowca i słuchacz są skierowani ku sobie.
22. Tak długo, jak długo siedzi on na miejscu wykładowcy, wykładowca Purāṇa nie kłania się nikomu przed zakończeniem wykładu.
23. Czy jest on chłopcem, czy młodzieńcem, starcem, ubogim lub słabowitym, uczony dobrze biegły w Purāṇa godzien jest szacunku tych wszystkich, którzy szukają zasługi.
24. Nikt nigdy nie powinien okazywać poniżającego braku szacunku uczonemu w Purāṇa, z ust którego płynąca mowa jest dla wszystkich osób niczym innym jak boską krową Kāmadhenu.
25. Z powodu urodzenia albo przymiotów jest wielu, których można określić jako „Guru” (Starszy, nauczyciel). Wśród nich uczony w Purāṇa jest najwspanialszym Guru.
26. Kto może być większym Guru niż osoba, która obdarza największym zbawieniem tych, którzy są zniechęceni z powodu milionów narodzin?
27. Osoba, która bierze na siebie przeprowadzenie wykładu tej uświęcającej opowieści powinna być biegła w Purāṇa, czysta, umiejętna, cicha, wolna od złośliwości, święta, sympatyczna i elokwentna.
28. Inteligentny wykładowca powinien zacząć narrację historii Śiwapurāṇa o wschodzie i kontynuować ją żarliwie przez dwie i pół Praharas (2,5 x 3 = 7,5 godzin).
29. Ta historia nie powinna być opowiadana przed oszustami, niegodziwcami parającymi się oszukańczymi profesjami, ani tymi, którzy zajmują się pokonywaniem innych w dyskusjach i argumentach.
30. Opowiadanie świętej historii nie powinno być wykonywane w miejscach zanieczyszczonych przez niegodziwców lub otoczonym złodziejami, ani w domu złodzieja.
31. Orator powinien mieć przerwę długości Muhūrta (czterdzieści osiem minut) o południu, ażeby móc załatwić swe potrzeby.
32. Wykładowca musi dostać zapłatę w dzień poprzedzający wykład, aby jego ślub pozostał utrzymany. W czasie dni dyskursu powinien on zwięźle wykonać wszystkie swe codzienne praktyki (Sandhjā etc.).
33. Inny uczony równie dobrze oczytany w Purāṇa powinien siedzieć w pobliżu wykładowcy, aby mu pomagać. Musi być kompetentny by usuwać wątpliwości i chętny do oświecania ludzi.
34. Ażeby zapobiec przeszkodom przed wykładem, należy wielbić Gaṇanātha.²¹ Pana tej historii Śiwa i księgę, Śiwapurāṇa, także należy wielbić z pobożnością.
35. Opowieść Śiwapurāṇa musi być słuchana ze staranną uwagą. Odbiorca musi być inteligentny, czysty w umyśle, radujący się w sercu i przestrzegający zasad.
36. Jeśli wykładowca lub odbiorca oddaje się zbyt wielu niezwiązanym z wykładem działaniom, jest ofiarą jednego z sześciu nikczemnych uczuć pożądania, gniewu etc.,²² jest zakochany w kobiecie lub jest heretykiem, nie może osiągnąć żadnej korzyści.
37. Odrzucając zmartwienia spraw ziemskich i tych dotyczących bogactwa, domu i synów, jeśli ktoś o czystym umyśle koncentruje swą uwagę na wykładzie, osiągnie doskonały owoc.
38. Słuchacze, którzy są obdarzeni wiarą i pobożnością, niechętni do gonitwy za innymi działaniami i są nieporuszeni, czyści i powściągliwi w mowie, osiągają wielką zasługę.
39. Nieszczerzy ludzie o bezbożnej naturze, którzy słuchają tej świętej opowieści nie wyciągną z niej żadnej szczególnej zasługi. Będą cierpieć nędzę w każdym wcieleniu.
40. Ci, którzy nie czczą tej Purāṇa ofiarami zgodnymi z ich możliwościami, są głupcami. Nawet jeśli słuchają opowieści, nie zostaną uświęceni. Staną się biedakami.
41. Ci, którzy opuszczają zgromadzenie w środku opowieści będą mieli przeciwne efekty: w środku radości spotkają się ze zniszczeniem ich żon i bogactwa.
42. Synowie i potomkowie ludzi, którzy uczestniczyli w wykładzie z turbanami na głowie, stają się grzesznikami plugawiącymi całą rasę.
43. Pomocnicy Jama w piekle zmuszają ludzi, któzy żują liście betel podczas uczestniczenia w wykładzie, aby zjedli własną twarz.
44. Ci, którzy słuchają opowieści siedząc na wyższym siedzeniu, upadają do piekła i po przejściu tortur odradzają się jako wrony.
45. Ci, którzy słuchają tej pomyślnej opowieści siedząc w pozycji Wīra,²³ upadają do piekła i po przejściu piekielnych tortur odradzają się jako trujące rośliny.
46. Ci, którzy słuchają tej historii bez pokłonienia się wykładającemu, na początku upadają do piekła, a po przejściu piekielnych tortur odradzają się jako drzewa Ardźuna.
47. Ci, którzy nie będąc chorymi słuchają tej opowieści leżąc, upadają do piekła i odradzają się jako pytony i podobne.
48. Ci, którzy słuchają opowieści siedząc na tym samym poziomie co wykładowca, stają się tak grzeszni jak profanatorzy łoża nauczyciela i upadają do piekła.
49. Ci, którzy mówią źle o wykładowcy albo o tej świętej opowieści rodzą się jako psy i prowadzą życie w męce przez sto żyć.
50. Ci, którzy zaczynają się spierać i dyskutować w czasie, gdy odbywa się wykład, upadają do piekła i po przejściu przez tortury odradzają się jako osły.
51. Ci, którzy nigdy nie słuchają tej uświęcającej opowieści upadają do piekła. Po przejściu tortur odradzają się jako dzikie wieprze.
52. Łotrzy, którzy spierają się nawet w czasie, kiedy udzielany jest wykład, upadają do piekła. Tam po przejściu tortur przez miliony lat odradzają się jako udomowione knury.
53. Uświadamiając sobie to wszystko, słuchacz powinien być zawsze czysty, oddany wykładającemu i wystarczająco inteligentny, aby słuchać historii z oddaniem.
54. Dla powstrzymania przeszkód, przed wykładem, na początku powinien wielbić Mistrza Gaṇeśa. Każdego dnia na końcu wykładu powinien on w skrócie wykonać rytuały pokutnicze (dla pominięć i błędów).
55. Powinien on wielbić dziewięć planet²⁴ i bóstwa w szeregu „Sarwatobhadra”. Powinien on wielbić księgę zgodnie z rytuałami wielbienia Śiwa.
56. Na zakończenie wielbienia powinien ofiarować modlitwę tej księdze tożsamej bezpośrednio z Śiwą, z pokorą i pobożnością składając ręce w czci.
57. (Modlitwa) „Tyś jest widzialny Maheśwara Śrīmat Śiwapurāṇa. Ty zostałeś przyjęty przeze mnie celem wysłuchania. Bądź ze mnie zadowolony.
58. To me życzenie musi zostać przez Ciebie wypełnione. Niech to opowiadanie historii zostanie ukończone bez przeszkód.
59. Jestem zanurzony pośrodku oceanu światowego życia. Proszę, podnieś mnie z niego, mnie żałosnego nędznika, mającego członki trzymane w paszczy przez krokodyle Karmana (Działania): O Śaṅkara, jestem Twym niewolnikiem.”
60. Żyjący w rodzinie powinien tak się modlić do Śiwapurāṇa tożsamej bezpośrednio z Śiwa, w słowach wywołujących litość. Wtedy powinien zacząć wielbić wykładającego.
61. Powinien adorować wykładającego także w taki sam sposób jak rytuał wielbienia Śiwa i zjednać go kwiatami, ubraniami, ozdobami, pachnącymi lampami, etc.
62. W obecności wykładającego powinien przyjąć ślubowanie i przestrzegać wszystkich ograniczeń z czystym umysłem i to samo powinno zostać utrzymane do granic jego możliwości aż do końca [opowieści].
63. „O Ty, najlepszy z wykładowców, tożsamy z Wjāsa, biegły w świętej literaturze Śiwa, proszę usuń mą ignorancję przez światło tej opowieści.”
64. Powinien zaprosić pięciu brahminów (jeśli może), albo ostatecznie jednego brahmina na powtarzanie Śiwa Pańćārṇa mantra.²⁵
65. Tak oto, o mędrcze, opowiedziałem ci o zasadach słuchania opowieści z oddaniem, a także o tych rządzących pobożnymi słuchaczami. Cóż więcej chciałbyś usłyszeć?

Rozdział 7 – Rytuał Słuchania Śiwapurāṇa: Nakazy i Zakazy

Śaunaka powiedział:

1-2. O Sūta, Sūta o wielkim rozumie, tyś jest pierwszy wśród wielbicieli Śiwa i najbardziej błogosławiony. Tyś opowiedział tą cudownie dobroczynną historię, o mędrcze, proszę opowiedz mi o zasadach dotyczących tych, którzy wykonują rytuał słuchania Śiwapurāṇa dla korzyści całego świata.
Sūta powiedział:
3. O Śaunaka, z oddaniem słuchaj o zasadach rządzących tymi osobami. Jeśli słuchasz doskonałej historii z należnym przestrzeganiem zasad, owoc jest doskonały i nie ma przeszkód w jego osiągnięciu.
4. Osoby pozbawione inicjacji nie są upoważnione do słuchania opowieści. Stąd ci, którzy chcą słuchać, o mędrcze, muszą wziąć inicjację od wykładającego.
5. Wielbiciel, który podejmuje ten rytuał, powinien przyjmować pokarm dopiero na koniec dziennego dyskursu. Musi on przestrzegać Brahmaćarja (celibatu) w czasie tych dni. Musi on leżeć na ziemi i przyjmować posiłek tylko w Pātrawallī (kilka liści spiętych razem służących jako talerz).
6. Człowiek, który ma dużo siły powinien przestrzegać postu aż do końca całej Purāṇa i słuchać doskonałej Śiwapurāṇa z wielką pobożnością i czystością.
7. Może on w trakcie pić tylko mleko lub ghī i słuchać opowieści z przyjemnością. Może żyć na diecie owocowej lub przyjąć pojedynczy posiłek lub nawet powstrzymać się od niego i słuchać dalej rytuału.
8. Lub może on przyjąć Hawiszjānna (gotowany ryż zamoczony w ghī i sakralnie ofiarowany) raz na dzień i podtrzymywać rytuał. Część dotycząca diety ma być w zgodzie z wygodą i komfortem, ale słuchanie musi być ściśle podtrzymywane.
9. Jeśli wygodniej będzie słuchać, niech wielbiciel przyjmie jedzenie. Jeśli przestrzeganie postu przeszkadza w słuchaniu opowieści, to post nie jest wtedy polecany.
10-12. Człowiek żyjący w rodzinie podejmujący rytuał powinien unikać ciężkich, niestrawnych roślin strączkowych takich jak Niszpāwa, Masūrikā etc., starych pokarmów, zanieczyszczonych pokarmów, bakłażanów, tykwy, rzodkiewki, dyni, orzechów kakaowca, czosnku, cebuli, asafetydy, napojów alkoholowych i wszelkiego rodzaju mięsa.
13. Powinien unikać sześciu nikczemnych uczuć jak pożądanie, gniew, etc., nie powinien gardzić brahminami ani nosić niechęci ku czystym kobietom i dobrym mężczyznom.
14. Nie powinien patrzyć na kobiety w czasie ich menstruacji. Nie powinien rozmawiać z upadłymi ludźmi, ani rozmawiać z tymi, którzy nienawidzą brahminów lub z niewierzącymi w Wedy.
15. Żyjący w rodzinie powinien ściśle trzymać się i praktykować prawdę, czystość, miłosierdzie, powściągliwość w mowie, prostolinijność, pokorę, tolerancyjność i inne cechy.
16. Żyjący w rodzinie może słuchać tej opowieści z jakimś konkretnym pragnieniem utrzymywanym w umyśle lub z umysłem absolutnie wolnym od wszelkiego pragnienia. Jeśli ma on jakieś pragnienie będzie ono spełnione; jeśli jest wolny od pragnień osiągnie on zbawienie.
17. Osoba biedna, konsumpcyjna, grzesznik i osoba nieszczęśliwa, a także osoba nie mająca dzieci, wszyscy powinni słuchać tej doskonałej opowieści.
18. Siedem typów niegodziwych kobiet jak Kākawandhjā (kobieta mająca jedynaka) i te cierpiące na poronienia powinny słuchać tej opowieści.
19. Czy kobieta czy mężczyzna, wszyscy muszą słuchać historii Śiwapurāṇa, o mędrcze, w przepisany sposób.
20. Dni wykładu Śiwapurāṇa należy uważać za bardzo doskonałe, za równe milionom ofiarowań.
21. Prezenty należycie darowane w te doskonałe dni, nawet jeśli nie są liczne, przynoszą wieczną korzyść.
22. Tak oto przestrzegając rytuałów i słuchając wspaniałej opowieści, prosperujący żyjący w rodzinie powinien z zachwytem wykonać rytuał Udjāpana (na zakończenie).
23. Ten rytuał Udjāpana jest na równi z rytuałem Ćaturdaśī (przestrzeganego w czternasty dzień miesiąca księżycowego). Bogacz, który chce zabezpieczyć sobie z tego owoce musi wykonać to podobnie.
24. Ubodzy wielbiciele zwykle nie muszą wykonywać rytuału Udjāpana. Są oni uświęceni przez samo słuchanie. Pobożni wielbiciele Śiwa są wolni od pragnień.
25. Po zakończeniu uroczystej celebracji ofiary dyskursu Śiwapurāṇa, słuchacze powinni wykonać wielbienie.
26. O mędrcze, należne wielbienie musi być wykonywane przed księgą na sposób wielbienia Śiwa.
27. Należy przygotować najlepszy, nowy materiał, aby zakryć księgę i mocny jedwabny sznur, aby ją zawiązać.
28. Ci, którzy dają jedwabny sznur i nowy materiał na księgę Purāṇa, w każdym wcieleniu, które podejmują, stają się joginami obdarzonymi wiedzą.
29. Wiele rodzajów wartościowych rzeczy, ubrań, ozdób, naczyń i dużo bogactwa powinno być dane udzielającemu wykład.
30-31. Ci, którzy dają dywany, skóry jelenia, ubrania, wyniesione łoże i deski, aby trzymać na nich tom Purāṇa, osiągają niebiosa, cieszą się wszystkimi upragnionymi przyjemnościami, przebywają w rejonie Brahmā przez okres Kalpa i ostatecznie osiągają rejon Śiwa.
32-33. O najlepszy wśród mędrców, po wykonaniu wielbienia księgi, zgodnie z tym jak opisano, a także po uwielbieniu wykładowcy z wielkim splendorem, uczony, który był wyznaczony na pomocnika powinien być należycie uhonorowany w ten sam sposób, ale mniejszą sumą pieniędzy.
34. Pożywienie i datki pieniężne oraz inne rzeczy, muszą zostać oddane odwiedzającym brahminom. Wielkie święto musi być obchodzone ze śpiewami i muzyką instrumentalną i wykonywaniem tańców.
35. Słuchacz powinien stopniowo oderwać się, a szczególnie następnego dnia, o mędrcze, musi zostać przeczytana święta Gītā opowiedziana przez Śiwa do Rāmaćandra.
36. Jeśli słuchacz żyje w rodzinie, musi on wykonać Homa przy użyciu czystego Hawis (święte ghī) dla wygaszenia rytuału.
37. Homa musi zostać wykonana przy Rudrasaṁhitā lub z każdym wersem Gājatri, gdyż w istocie, ta Purāṇa jest z nią identyczna,
38. lub z Mūlamantra Śiwa o pięciu sylabach. Jeśli brakuje mu kompetencji do wykonywania Homa, niech da ofiarę ghī brahminowi.
39. Po to, aby zlikwidować wady braku i nadmiaru, powinien on czytać lub słuchać z oddaniem tysiąc imion Śiwa.
40. Bez wątpienia, w ten sposób wszystko będzie owocne i owoc będzie doskonały, ponieważ nie ma wspanialszej rzeczy w trzech światach niż to.
41. Powinien on nakarmić jedenastu brahminów deserem z miodu i mleka. Musi dać im także Daksziṇā, aby dopełnić rytuału.
42-44. Jeśli jest on kompetentny, o mędrcze, musi wykonać posąg lwa przy użyciu trzech Palas złota i albo wygrawerować na nim imię tej Purāṇa, albo przymocować etykietę z napisanym na niej imieniem. Musi on wielbić swego nauczyciela o wielkiej powściągliwości darami z ubrań, ozdób, perfum, itd. I przekazać je mu dla przebłagania Śiwa.
45. O Śaunaka, mocą tego daru i przez Purāṇa zapewni on sobie błogosławieństwa Śiwa i zostanie uwolniony od więzów światowej egzystencji.
46. Jeśli te rytuały zostaną wykonane, Śiwapurāṇa przyniesie cały owoc, radość światowych przyjemności i wyzwolenie.
47. Tak oto opowiedziałem ci o wspaniałości Śiwapurāṇa, która obdarza każdym umiłowanym pragnieniem. Co jeszcze pragniesz usłyszeć?
48. Śiwapurāṇa wyróżnia się wśród wszystkich Purāṇa. Wielce zadowala ona Śiwa. Zapobiega ona chorobie światowego istnienia.
49. Ci, którzy są zawsze zaangażowani w medytację nad Śiwa, ci, których język uwielbia przymioty Śiwa i ci, których uszy słuchają opowieści o Śiwa, przekraczają ocean światowej egzystencji.
50. Przyjmuję schronienie we wspaniałym Śiwa, nieskończonej stałej błogości, Śiwa, którego forma jest nietknięta przez trzy Guṇa, Śiwa, który manifestuje Siebie wewnątrz i na zewnątrz tego świata, wewnątrz i na zewnątrz umysłu, Śiwa, którego forma jest różnorodnie rozwinięta przez umysłowe idee i ustne ekspresje.