Śiwapurāṇa Māhātmjam – Rozdział 6 – Zasady Słuchania Śiwapurāṇa

Śaunaka powiedział:

1–2. O Sūta, o wielce inteligentny uczniu Wjāsa, pokłony tobie. Tyś jest błogosławiony wśród wielbicieli Śiwa. Twe przymioty są wielce chwalebne. Proszę opowiedz mi o zasadach słuchania Śiwapurāṇa, aby słuchający mógł osiągnąć wszystkie doskonałe owoce.

Sūta powiedział:

3. O mędrcze Śaunaka, wyjaśnię ci zasady słuchania Śiwapurāṇa, dzięki którym cały owoc może zostać osiągnięty.
4. Żyjący w rodzinie musi zaprosić astrologa i przebłagać go, aby wyznaczył pomyślny dzień na rozpoczęcie, tak, aby mogła zostać zakończona bez żadnych przeszkód.
5. Wieść musi krążyć w różnych społecznościach, że pomyślny wykład ma mieć miejsce i wszyscy, którzy szukają dobrobytu, muszą być obecni.
6. Kobiety, ludzie z kasty Śūdra i inni, którzy są odsuwani od świętych wykładów i stoją z dala od śpiewania chwał Śiwa, powinni wziąć udział w tym wykładzie, dzięki któremu mogą uzyskać jakieś oświecenie.
7. Gdziekolwiek w sąsiedztwie są wielbiciele Śiwa chętni, by słuchać pieśni chwały, z wielkim szacunkiem należy ich takze zaprosić.
8. Tak więc powinna to być wielka uroczystość gromadząca świętych ludzi na wykładzie Śiwapurāṇa, cudowne zgromadzenie.
9. Z oddaniem i z wielką czcią niech wszyscy z was będą szczęśliwi mogąc do nas dołączyć na wchłanianie nektaru Śiwapurāṇa.
10. Jeśli nie macie wystarczająco wolnego czasu, proszę zaszczyćcie zgromadzenie przynajmniej na jeden dzień. Oczywiście przyjdźcie, nawet na krótki pobyt lub na chwilę.
11. Tak wszyscy powinni zostać pokornie zaproszeni. Ci, którzy przyjdą, powinni pod każdym względem zostać gościnnie przyjęci.
12. Doskonałym miejscem na wykład Śiwapurāṇa jest świątynia Śiwa, albo święty ośrodek, albo park, albo dom prywatny.
13. Ziemia musi zostać oczyszczona, wysmarowana krowim łajnem. Musi zostać ozdobiona metalicznymi materiałami pielęgnowanymi z pełnym namaszczeniem. Cała aranżacja musi być niebiańsko dojmująca i zadowalająca zróżnicowane gusta.
14. Wszelkie śmieci muszą zostać usunięte i wszystkie niepotrzebne rzeczy muszą zostać schowane w kącie, z dala od publicznego widoku.
15. Trzeba skonstruować wysokie podium, bogato ozdobione pniakami bananowców. Całe miejsce musi być przykryte baldachimem. Należy użyć wiele owoców i kwiatów.
16. W czterech rogach należy wyciągnąć flagi i banery. Powinny zostać starannie rozmieszczone, aby dla każdego miło wyglądały.
17. Trzeba przygotować siedzenie dla Śiwa, Najwyższej duszy. Wygodne siedzenie powinno zostać przygotowane dla mówcy.
18. Dobre miejsca powinny zostać zarezerwowane dla stałych słuchaczy, gdyż są odpowiednie dla ich pozycji. O mędrcze, dla innych, przypadkowych odwiedzających, należy ustawić oddzielnie normalne, wygodne siedzenia.
19. Ludzie muszą być w miłym nastroju jak przy okazji wesela: należy unikać wszystkich światowych zmartwień i trosk.
20. Udzielający wykładu jest skierowany na północ, a słuchający na wschód. Nie ma wtedy obawy o krzyżowanie się stóp.
21. Lub wykładowca jest skierowany na wschód tak jak wielbiciel. Lub niech wykładowca i słuchacz są skierowani ku sobie.
22. Tak długo, jak długo siedzi on na miejscu wykładowcy, wykładowca Purāṇa nie kłania się nikomu przed zakończeniem wykładu.
23. Czy jest on chłopcem, czy młodzieńcem, starcem, ubogim lub słabowitym, uczony dobrze biegły w Purāṇa godzien jest szacunku tych wszystkich, którzy szukają zasługi.
24. Nikt nigdy nie powinien okazywać poniżającego braku szacunku uczonemu w Purāṇa, z ust którego płynąca mowa jest dla wszystkich osób niczym innym jak boską krową Kāmadhenu.
25. Z powodu urodzenia albo przymiotów jest wielu, których można określić jako „Guru” (Starszy, nauczyciel). Wśród nich uczony w Purāṇa jest najwspanialszym Guru.
26. Kto może być większym Guru niż osoba, która obdarza największym zbawieniem tych, którzy są zniechęceni z powodu milionów narodzin?
27. Osoba, która bierze na siebie przeprowadzenie wykładu tej uświęcającej opowieści powinna być biegła w Purāṇa, czysta, umiejętna, cicha, wolna od złośliwości, święta, sympatyczna i elokwentna.
28. Inteligentny wykładowca powinien zacząć narrację historii Śiwapurāṇa o wschodzie i kontynuować ją żarliwie przez dwie i pół Praharas (2,5 x 3 = 7,5 godzin).
29. Ta historia nie powinna być opowiadana przed oszustami, niegodziwcami parającymi się oszukańczymi profesjami, ani tymi, którzy zajmują się pokonywaniem innych w dyskusjach i argumentach.
30. Opowiadanie świętej historii nie powinno być wykonywane w miejscach zanieczyszczonych przez niegodziwców lub otoczonym złodziejami, ani w domu złodzieja.
31. Orator powinien mieć przerwę długości Muhūrta (czterdzieści osiem minut) o południu, ażeby móc załatwić swe potrzeby.
32. Wykładowca musi dostać zapłatę w dzień poprzedzający wykład, aby jego ślub pozostał utrzymany. W czasie dni dyskursu powinien on zwięźle wykonać wszystkie swe codzienne praktyki (Sandhjā etc.).
33. Inny uczony równie dobrze oczytany w Purāṇa powinien siedzieć w pobliżu wykładowcy, aby mu pomagać. Musi być kompetentny by usuwać wątpliwości i chętny do oświecania ludzi.
34. Ażeby zapobiec przeszkodom przed wykładem, należy wielbić Gaṇanātha.¹ Pana tej historii Śiwa i księgę, Śiwapurāṇa, także należy wielbić z pobożnością.
35. Opowieść Śiwapurāṇa musi być słuchana ze staranną uwagą. Odbiorca musi być inteligentny, czysty w umyśle, radujący się w sercu i przestrzegający zasad.
36. Jeśli wykładowca lub odbiorca oddaje się zbyt wielu niezwiązanym z wykładem działaniom, jest ofiarą jednego z sześciu nikczemnych uczuć pożądania, gniewu etc.,² jest zakochany w kobiecie lub jest heretykiem, nie może osiągnąć żadnej korzyści.
37. Odrzucając zmartwienia spraw ziemskich i tych dotyczących bogactwa, domu i synów, jeśli ktoś o czystym umyśle koncentruje swą uwagę na wykładzie, osiągnie doskonały owoc.
38. Słuchacze, którzy są obdarzeni wiarą i pobożnością, niechętni do gonitwy za innymi działaniami i są nieporuszeni, czyści i powściągliwi w mowie, osiągają wielką zasługę.
39. Nieszczerzy ludzie o bezbożnej naturze, którzy słuchają tej świętej opowieści nie wyciągną z niej żadnej szczególnej zasługi. Będą cierpieć nędzę w każdym wcieleniu.
40. Ci, którzy nie czczą tej Purāṇa ofiarami zgodnymi z ich możliwościami, są głupcami. Nawet jeśli słuchają opowieści, nie zostaną uświęceni. Staną się biedakami.
41. Ci, którzy opuszczają zgromadzenie w środku opowieści będą mieli przeciwne efekty: w środku radości spotkają się ze zniszczeniem ich żon i bogactwa.
42. Synowie i potomkowie ludzi, którzy uczestniczyli w wykładzie z turbanami na głowie, stają się grzesznikami plugawiącymi całą rasę.
43. Pomocnicy Jama w piekle zmuszają ludzi, któzy żują liście betel podczas uczestniczenia w wykładzie, aby zjedli własną twarz.
44. Ci, którzy słuchają opowieści siedząc na wyższym siedzeniu, upadają do piekła i po przejściu tortur odradzają się jako wrony.
45. Ci, którzy słuchają tej pomyślnej opowieści siedząc w pozycji Wīra,³ upadają do piekła i po przejściu piekielnych tortur odradzają się jako trujące rośliny.
46. Ci, którzy słuchają tej historii bez pokłonienia się wykładającemu, na początku upadają do piekła, a po przejściu piekielnych tortur odradzają się jako drzewa Ardźuna.
47. Ci, którzy nie będąc chorymi słuchają tej opowieści leżąc, upadają do piekła i odradzają się jako pytony i podobne.
48. Ci, którzy słuchają opowieści siedząc na tym samym poziomie co wykładowca, stają się tak grzeszni jak profanatorzy łoża nauczyciela i upadają do piekła.
49. Ci, którzy mówią źle o wykładowcy albo o tej świętej opowieści rodzą się jako psy i prowadzą życie w męce przez sto żyć.
50. Ci, którzy zaczynają się spierać i dyskutować w czasie, gdy odbywa się wykład, upadają do piekła i po przejściu przez tortury odradzają się jako osły.
51. Ci, którzy nigdy nie słuchają tej uświęcającej opowieści upadają do piekła. Po przejściu tortur odradzają się jako dzikie wieprze.
52. Łotrzy, którzy spierają się nawet w czasie, kiedy udzielany jest wykład, upadają do piekła. Tam po przejściu tortur przez miliony lat odradzają się jako udomowione knury.
53. Uświadamiając sobie to wszystko, słuchacz powinien być zawsze czysty, oddany wykładającemu i wystarczająco inteligentny, aby słuchać historii z oddaniem.
54. Dla powstrzymania przeszkód, przed wykładem, na początku powinien wielbić Mistrza Gaṇeśa. Każdego dnia na końcu wykładu powinien on w skrócie wykonać rytuały pokutnicze (dla pominięć i błędów).
55. Powinien on wielbić dziewięć planet⁴ i bóstwa w szeregu „Sarwatobhadra”. Powinien on wielbić księgę zgodnie z rytuałami wielbienia Śiwa.
56. Na zakończenie wielbienia powinien ofiarować modlitwę tej księdze tożsamej bezpośrednio z Śiwą, z pokorą i pobożnością składając ręce w czci.
57. (Modlitwa) „Tyś jest widzialny Maheśwara Śrīmat Śiwapurāṇa. Ty zostałeś przyjęty przeze mnie celem wysłuchania. Bądź ze mnie zadowolony.
58. To me życzenie musi zostać przez Ciebie wypełnione. Niech to opowiadanie historii zostanie ukończone bez przeszkód.
59. Jestem zanurzony pośrodku oceanu światowego życia. Proszę, podnieś mnie z niego, mnie żałosnego nędznika, mającego członki trzymane w paszczy przez krokodyle Karmana (Działania): O Śaṅkara, jestem Twym niewolnikiem.”
60. Żyjący w rodzinie powinien tak się modlić do Śiwapurāṇa tożsamej bezpośrednio z Śiwa, w słowach wywołujących litość. Wtedy powinien zacząć wielbić wykładającego.
61. Powinien adorować wykładającego także w taki sam sposób jak rytuał wielbienia Śiwa i zjednać go kwiatami, ubraniami, ozdobami, pachnącymi lampami, etc.
62. W obecności wykładającego powinien przyjąć ślubowanie i przestrzegać wszystkich ograniczeń z czystym umysłem i to samo powinno zostać utrzymane do granic jego możliwości aż do końca [opowieści].
63. „O Ty, najlepszy z wykładowców, tożsamy z Wjāsa, biegły w świętej literaturze Śiwa, proszę usuń mą ignorancję przez światło tej opowieści.”
64. Powinien zaprosić pięciu brahminów (jeśli może), albo ostatecznie jednego brahmina na powtarzanie Śiwa Pańćārṇa mantra.⁵
65. Tak oto, o mędrcze, opowiedziałem ci o zasadach słuchania opowieści z oddaniem, a także o tych rządzących pobożnymi słuchaczami. Cóż więcej chciałbyś usłyszeć?