Śiwapurāṇa Māhātmjam – Rozdział 2 – Wyzwolenie Dewarādźa

Śaunaka powiedział:

1. O Sūta, ty jesteś najszczęśliwszym znawcą największej Prawdy. Dzięki swemu wielkiemu współczuciu opowiedziałeś nam tę cudowną historię.
2. Wysłuchaliśmy to cudowne opowiadanie, które niszczy mnóstwo grzechów, oczyszcza umysł i zjednuje Pana Śiwa.
3. Dzięki twemu współczuciu zdecydowanie uświadomiliśmy sobie, że nie ma nic tak pięknego i miłego jak ta historia. Uczyń szczęśliwym cały świat.
4. Kim są ci pośród grzeszników w epoce Kali, którzy zostają uświęceni przez tę historię? Prosimy, oświeć nas. Uszczęśliw cały świat.

Sūta odpowiedział:

5. W ten sposób zostają oczyszczeni ludzie, którzy notorycznie popełniają grzechy, złe osoby oddające się złośliwym działaniom i osoby o lubieżnym usposobieniu.
6. To jest wielka Dźńānajadźńa (ofiarny rytuał mądrości); przynosi światową radość a także zbawienie; rozpędza wszystkie grzechy i raduje Śiwa.
7. Zostają przez nią uświęceni ludzie przepełnieni przez pragnienie chciwości, ci, którzy są pozbawieni prawdomówności, ci, którzy oczerniają nawet własnych rodziców, wyniośle zarozumiali i osoby skłonne do gwałtownych działań.
8. Ci, którzy nigdy nie praktykują obowiązków swych Warṇa ani Āśrama (kast i etapów życia) i ci o złośliwym temperamencie zostają uświęceni przez tą Dźńānajadźńa nawet w epoce Kali.
9. Ci, którzy nałogowo praktykują oszukiwanie i ci, którzy są bezwzględni i o okrutnym usposobieniu, wszyscy oni zostają uświęceni przez tą Dźńānajadźńa nawet w epoce Kali.
10. Ci, którzy sprzeniewierzają bogactwo brahminów i przez to odżywiają siebie i ci, którzy oddają się ohydnym zbrodniom cudzołóstwa, oni zostają uświęceni przez tę Dźńānajadźńa nawet w epoce Kali.
11. Ci, którzy zawsze oddają się grzesznym działaniom i ci, którzy są łajdakami o niegodziwych umysłach, oni zostają uświęceni przez tą Dźńānajadźńa nawet w epoce Kali.
12. Ludzie o nieczystych zwyczajach i niegodziwych umysłach, ludzie, którzy nie znają pokoju i ludzie, którzy zagarniają świątynie i świątynne posiadłości, ci zostają uświęceni przez tą Dźńānajadźńa nawet w epoce Kali.
13. Zasługa pochodząca z tej Purāṇa niszczy wielkie grzechy, przynosi światowe przyjemności i zbawienie i raduje Pana Śiwa.
14. W tym kontekście jako przykład cytowana jest starożytna anegdota, która całkowicie usuwa grzechy.
15. W mieście Kirātas mieszkał skrajnie biedny brahmin i niedouczony w wiedzy (brahmińskiej). Zwykł on sprzedawać różne rodzaje napojów i miał awersję do wielbienia bogów i do szlachetnych uczynków.
16. Nigdy nie praktykował codziennych modlitw Sandhjā ani ablucji. Jego praktyka przypominała styl życia Waiśjów. Nigdy nie wahał się oszukiwać łatwowiernych osób. Na imię miał Dewarādźa.
17. Przez mordowanie lub używanie innych oszukańczych metod okradał Brahminów, Kszatrijów, Waiśjów, Śūdrów i innych.
18. Tak oto dzięki plugawym metodom zgromadził wiele bogactw. A ponieważ był grzesznikiem, nawet najmniejsza część jego bogactwa nie została wykorzystana do cnotliwych działań.
19. Pewnego razu ten brahmin udał się do jeziora, aby wziąć kąpiel. Tam zobaczył nierządnicę o imieniu Śobhāwatī i był bardzo poruszony jej widokiem.
20. Piękna kobieta była ogromnie zadowolona dowiedziawszy się, że bogaty brahmin stał się niewolnikiem jej zachcianek. Serce brahmina wypełniło się miłością dzięki jej przyjemnej mowie.
21. Zdecydował się z nią ożenić, a ona zgodziła się przyjąć go na męża. Tak oto ich wzajemna miłość, z którą się obnosili, trwała przez długi czas.
22. Siedząc, leżąc, jedząc, pijąc i bawiąc się wzajemnie ze sobą, nie różnili się od żadnej innej poślubionej pary.
23. Pomimo, że jego matka, ojciec, pierwsza żona i inni mu to odradzali, nigdy nie baczył na ich słowa i kontynuował swe grzeszne działania.
24. Pewnego razu stał się tak rozgniewany, że zabił swą matkę, ojca i poślubioną żonę w nocy kiedy spali i zagarnął ich bogactwo.
25. Zakochany w kurtyzanie przekazał jej swe własne bogactwo, a także bogactwo które złupił swemu ojcowi, matce i pierwszej żonie.
26. W towarzystwie swej ladacznicy jadł różne rodzaje zakazanego pokarmu i stał się uzależnionym od wina i alkoholu, a także jadł pokarm z tego samego talerza co jego konkubina.
27. Pewnego razu, przez przypadek, przybył on do miasta Pratiszṭhāna.¹ Zobaczył tam świątynię Śiwa, gdzie zgromadzili się święci ludzie.
28. W czasie swego pobytu w tym miejscu, dotknęła go wysoka gorączka. Usłyszał on przemówienie o Śiwa wygłoszone przez brahmina.
29. Brahmin Dewarādźa cierpiąc od gorączki zmarł pod koniec miesiąca. Został zakuty w kajdany przez służących Jama i przemocą zabrany do miasta Jama.
30-33. W międzyczasie pomocnicy Śiwa ubrani na biało, wysmarowani popiołami na całym ciele, noszący girlandy Rudrāksza i trzymający trójzęby ruszyli gniewnie z Śiwaloka i dotarli do miasta Jama. Grozili oni służącym Jama (Boga śmierci) i pobili ich. Uwalniając Dewarādźa z ich uścisków, posadzili go w cudownym pojeździe powietrznym. Gdy mieli już wystartować do Kailāsa podniósł się wielki tumult w środku miasta Jama, słysząc który sam Dharmarādźa (Bóg Śmierci) wyszedł ze swej siedziby.
34. Widząc czterech posłańców, którzy wyglądali jak repliki Samego Rudra, Dharmarādźa, znawca moralności, uhonorował ich zgodnie ze zwyczajem.
35. Jama dowiedział się wszystkiego dzięki objawieniu swej mądrości. Ze strachu nie przesłuchał szlachetnych pomocników Śiwa.
36. Należycie uhonorowani i uczczeni przez Jama, udali się oni do Kailāsa i oddali brahmina Śrī Śiwa, samemu oceanowi miłosierdzia i boskiej matce Pārwatī.
37. Błogosławiona zaiste jest historia Śiwapurāṇa, najświętszej ze świętych historii, której zwykłe wysłuchanie daje prawo do zbawienia nawet największemu grzesznikowi.
38. Wielka siedziba Sadāśiwa jest najwspanialszą z siedzib i najdostojniejszym z miejsc, które wedyjscy uczeni wychwalali jako znajdujące się ponad wszystkimi Lokami (światami).
39-40. Podły bramin Devarādźa, uzależniony od wina, zakochany w podłej nierządnicy, zabójca swego własnego ojca, matki i żony, który z chciwości za pieniędzmi zabił wielu braminów, kszatrijów, waiśjów i śūdrów i innych, stał się wyzwoloną duszą natychmiast po osiągnięciu tej najwyższej Loki.